εκδίκηση

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐκδίκησις (ekdíkēsis).

Pronunciation

• IPA^(key): /ekˈði.ci.si/
• Hyphenation: εκ‧δί‧κη‧ση

Noun

εκδίκηση • (ekdíkisi) f (plural εκδικήσεις)

1. revenge, vengeance

Declension

Declension of εκδίκηση

	singular	plural
nominative	εκδίκηση •	εκδικήσεις •
genitive	εκδίκησης •	εκδικήσεων •
accusative	εκδίκηση •	εκδικήσεις •
vocative	εκδίκηση •	εκδικήσεις •
Older or formal genitive singular: εκδικήσεως •

Derived terms

• η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο (i ekdíkisi eínai éna piáto pou trógetai krýo, “revenge is a dish best served cold”)

Related terms

• αγδίκιωτος (agdíkiotos, “unrevenged”)
• αντεκδίκηση (antekdíkisi, “revenge”)