εφετικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐφετικός (ephetikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /e.fe.tiˈkos/

Adjective

εφετικός • (efetikós) m (feminine εφετική, neuter εφετικό)

1. (law) appellate
2. (grammar) appellate

Declension

Declension of εφετικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	εφετικός •	εφετική •	εφετικό •	εφετικοί •	εφετικές •	εφετικά •
genitive	εφετικού •	εφετικής •	εφετικού •	εφετικών •	εφετικών •	εφετικών •
accusative	εφετικό •	εφετική •	εφετικό •	εφετικούς •	εφετικές •	εφετικά •
vocative	εφετικέ •	εφετική •	εφετικό •	εφετικοί •	εφετικές •	εφετικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εφετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εφετικός, etc.)

Related terms

• see: έφεση f (éfesi, “appeal”)

See also

• ευχετικός (efchetikós, “desiderative”, adj)

Further reading

• εφετικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language