ιπτάμενος

Greek

Etymology

From ίπταμαι (íptamai, “to fly”), learned from Koine Greek ἵπταμαι (híptamai), late form of Ancient Greek πέτομαι (pétomai), from Proto-Indo-European *péth₂eti (“to fly”) from the root *peth₂- (literally “to spread one’s wings”).

Pronunciation

• IPA^(key): /iˈpta.me.nos/, [iˈp͡tɐ.me̞.no̞s̠]
• Hyphenation: ι‧πτά‧με‧νος

Adjective

ιπτάμενος • (iptámenos) m (feminine ιπτάμενη, neuter ιπτάμενο)

1. flying

Declension

Declension of ιπτάμενος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιπτάμενος •	ιπτάμενη •	ιπτάμενο •	ιπτάμενοι •	ιπτάμενες •	ιπτάμενα •
genitive	ιπτάμενου •	ιπτάμενης •	ιπτάμενου •	ιπτάμενων •	ιπτάμενων •	ιπτάμενων •
accusative	ιπτάμενο •	ιπτάμενη •	ιπτάμενο •	ιπτάμενους •	ιπτάμενες •	ιπτάμενα •
vocative	ιπτάμενε •	ιπτάμενη •	ιπτάμενο •	ιπτάμενοι •	ιπτάμενες •	ιπτάμενα •

Derived terms

• άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο n (ágnostis taftótitas iptámeno antikeímeno, “unidentified flying object”)
• ιπτάμενος δίσκος n (iptámenos dískos, “flying saucer”)
• ιπτάμενος Ολλανδός m (iptámenos Ollandós, “Flying Dutchman”)

Noun

ιπτάμενος • (iptámenos) m (plural ιπτάμενοι)

1. aircrew, flyer, airman

Declension

Declension of ιπτάμενος

	singular	plural
nominative	ιπτάμενος •	ιπτάμενοι •
genitive	ιπτάμενου •,  ιπταμένου •	ιπτάμενων •,  ιπταμένων •
accusative	ιπτάμενο •	ιπτάμενους •,  ιπταμένους •
vocative	ιπτάμενε •	ιπτάμενοι •
Second forms are formal.

Related terms

• ιπταμένη (iptaméni)
• ίπταμαι (íptamai)