κινδυνεύω

Ancient Greek

Etymology

κῐ́νδῡνος (kíndūnos, “danger”) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kin.dyː.něu̯.ɔː/ → /cin.dyˈne.βo/ → /cin.diˈne.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kin.dyː.něu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kin.dyˈne.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cin.dyˈne.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cin.dyˈne.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /cin.diˈne.vo/

Verb

κινδῡνεύω • (kindūneúō)

1. to be daring, run a risk, venture
2. to run the risk [with infinitive ‘of doing’]
3. Used to express possibility or probability
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.105:

     κινδυνεύουσι οἱ ἄνθρωποι οὗτοι γόητες εἶναι.

     kinduneúousi hoi ánthrōpoi hoûtoi góētes eînai.

     These men ran the risk of being [reputed] conjurors.

Conjugation

   Present: κῐνδῡνεύω, κῐνδῡνεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κῐνδῡνεύω	κῐνδῡνεύεις	κῐνδῡνεύει	κῐνδῡνεύετον	κῐνδῡνεύετον	κῐνδῡνεύομεν	κῐνδῡνεύετε	κῐνδῡνεύουσῐ(ν)
	subjunctive	κῐνδῡνεύω	κῐνδῡνεύῃς	κῐνδῡνεύῃ	κῐνδῡνεύητον	κῐνδῡνεύητον	κῐνδῡνεύωμεν	κῐνδῡνεύητε	κῐνδῡνεύωσῐ(ν)
	optative	κῐνδῡνεύοιμῐ	κῐνδῡνεύοις	κῐνδῡνεύοι	κῐνδῡνεύοιτον	κῐνδῡνευοίτην	κῐνδῡνεύοιμεν	κῐνδῡνεύοιτε	κῐνδῡνεύοιεν
	imperative		κῐνδῡ́νευε	κῐνδῡνευέτω	κῐνδῡνεύετον	κῐνδῡνευέτων		κῐνδῡνεύετε	κῐνδῡνευόντων
middle/ passive	indicative	κῐνδῡνεύομαι	κῐνδῡνεύῃ, κῐνδῡνεύει	κῐνδῡνεύεται	κῐνδῡνεύεσθον	κῐνδῡνεύεσθον	κῐνδῡνευόμεθᾰ	κῐνδῡνεύεσθε	κῐνδῡνεύονται
	subjunctive	κῐνδῡνεύωμαι	κῐνδῡνεύῃ	κῐνδῡνεύηται	κῐνδῡνεύησθον	κῐνδῡνεύησθον	κῐνδῡνευώμεθᾰ	κῐνδῡνεύησθε	κῐνδῡνεύωνται
	optative	κῐνδῡνευοίμην	κῐνδῡνεύοιο	κῐνδῡνεύοιτο	κῐνδῡνεύοισθον	κῐνδῡνευοίσθην	κῐνδῡνευοίμεθᾰ	κῐνδῡνεύοισθε	κῐνδῡνεύοιντο
	imperative		κῐνδῡνεύου	κῐνδῡνευέσθω	κῐνδῡνεύεσθον	κῐνδῡνευέσθων		κῐνδῡνεύεσθε	κῐνδῡνευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κῐνδῡνεύειν				κῐνδῡνεύεσθαι
participle	m	κῐνδῡνεύων				κῐνδῡνευόμενος
	f	κῐνδῡνεύουσᾰ				κῐνδῡνευομένη
	n	κῐνδῡνεῦον				κῐνδῡνευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκῐνδῡ́νευον, ἐκῐνδῡνευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκῐνδῡ́νευον	ἐκῐνδῡ́νευες	ἐκῐνδῡ́νευε(ν)	ἐκῐνδῡνεύετον	ἐκῐνδῡνευέτην	ἐκῐνδῡνεύομεν	ἐκῐνδῡνεύετε	ἐκῐνδῡ́νευον
middle/ passive	indicative	ἐκῐνδῡνευόμην	ἐκῐνδῡνεύου	ἐκῐνδῡνεύετο	ἐκῐνδῡνεύεσθον	ἐκῐνδῡνευέσθην	ἐκῐνδῡνευόμεθᾰ	ἐκῐνδῡνεύεσθε	ἐκῐνδῡνεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κῐνδῡνεύσω, κῐνδῡνεύσομαι, κῐνδῡνευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κῐνδῡνεύσω	κῐνδῡνεύσεις	κῐνδῡνεύσει	κῐνδῡνεύσετον	κῐνδῡνεύσετον	κῐνδῡνεύσομεν	κῐνδῡνεύσετε	κῐνδῡνεύσουσῐ(ν)
	optative	κῐνδῡνεύσοιμῐ	κῐνδῡνεύσοις	κῐνδῡνεύσοι	κῐνδῡνεύσοιτον	κῐνδῡνευσοίτην	κῐνδῡνεύσοιμεν	κῐνδῡνεύσοιτε	κῐνδῡνεύσοιεν
middle	indicative	κῐνδῡνεύσομαι	κῐνδῡνεύσῃ, κῐνδῡνεύσει	κῐνδῡνεύσεται	κῐνδῡνεύσεσθον	κῐνδῡνεύσεσθον	κῐνδῡνευσόμεθᾰ	κῐνδῡνεύσεσθε	κῐνδῡνεύσονται
	optative	κῐνδῡνευσοίμην	κῐνδῡνεύσοιο	κῐνδῡνεύσοιτο	κῐνδῡνεύσοισθον	κῐνδῡνευσοίσθην	κῐνδῡνευσοίμεθᾰ	κῐνδῡνεύσοισθε	κῐνδῡνεύσοιντο
passive	indicative	κῐνδῡνευθήσομαι	κῐνδῡνευθήσῃ	κῐνδῡνευθήσεται	κῐνδῡνευθήσεσθον	κῐνδῡνευθήσεσθον	κῐνδῡνευθησόμεθᾰ	κῐνδῡνευθήσεσθε	κῐνδῡνευθήσονται
	optative	κῐνδῡνευθησοίμην	κῐνδῡνευθήσοιο	κῐνδῡνευθήσοιτο	κῐνδῡνευθήσοισθον	κῐνδῡνευθησοίσθην	κῐνδῡνευθησοίμεθᾰ	κῐνδῡνευθήσοισθε	κῐνδῡνευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κῐνδῡνεύσειν			κῐνδῡνεύσεσθαι		κῐνδῡνευθήσεσθαι
participle	m	κῐνδῡνεύσων			κῐνδῡνευσόμενος		κῐνδῡνευθησόμενος
	f	κῐνδῡνεύσουσᾰ			κῐνδῡνευσομένη		κῐνδῡνευθησομένη
	n	κῐνδῡνεῦσον			κῐνδῡνευσόμενον		κῐνδῡνευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκῐνδῡ́νευσᾰ, ἐκῐνδῡνεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκῐνδῡ́νευσᾰ	ἐκῐνδῡ́νευσᾰς	ἐκῐνδῡ́νευσε(ν)	ἐκῐνδῡνεύσᾰτον	ἐκῐνδῡνευσᾰ́την	ἐκῐνδῡνεύσᾰμεν	ἐκῐνδῡνεύσᾰτε	ἐκῐνδῡ́νευσᾰν
	subjunctive	κῐνδῡνεύσω	κῐνδῡνεύσῃς	κῐνδῡνεύσῃ	κῐνδῡνεύσητον	κῐνδῡνεύσητον	κῐνδῡνεύσωμεν	κῐνδῡνεύσητε	κῐνδῡνεύσωσῐ(ν)
	optative	κῐνδῡνεύσαιμῐ	κῐνδῡνεύσειᾰς, κῐνδῡνεύσαις	κῐνδῡνεύσειε(ν), κῐνδῡνεύσαι	κῐνδῡνεύσαιτον	κῐνδῡνευσαίτην	κῐνδῡνεύσαιμεν	κῐνδῡνεύσαιτε	κῐνδῡνεύσειᾰν, κῐνδῡνεύσαιεν
	imperative		κῐνδῡ́νευσον	κῐνδῡνευσᾰ́τω	κῐνδῡνεύσᾰτον	κῐνδῡνευσᾰ́των		κῐνδῡνεύσᾰτε	κῐνδῡνευσᾰ́ντων
passive	indicative	ἐκῐνδῡνεύθην	ἐκῐνδῡνεύθης	ἐκῐνδῡνεύθη	ἐκῐνδῡνεύθητον	ἐκῐνδῡνευθήτην	ἐκῐνδῡνεύθημεν	ἐκῐνδῡνεύθητε	ἐκῐνδῡνεύθησᾰν
	subjunctive	κῐνδῡνευθῶ	κῐνδῡνευθῇς	κῐνδῡνευθῇ	κῐνδῡνευθῆτον	κῐνδῡνευθῆτον	κῐνδῡνευθῶμεν	κῐνδῡνευθῆτε	κῐνδῡνευθῶσῐ(ν)
	optative	κῐνδῡνευθείην	κῐνδῡνευθείης	κῐνδῡνευθείη	κῐνδῡνευθεῖτον, κῐνδῡνευθείητον	κῐνδῡνευθείτην, κῐνδῡνευθειήτην	κῐνδῡνευθεῖμεν, κῐνδῡνευθείημεν	κῐνδῡνευθεῖτε, κῐνδῡνευθείητε	κῐνδῡνευθεῖεν, κῐνδῡνευθείησᾰν
	imperative		κῐνδῡνεύθητῐ	κῐνδῡνευθήτω	κῐνδῡνεύθητον	κῐνδῡνευθήτων		κῐνδῡνεύθητε	κῐνδῡνευθέντων
		active					passive
infinitive		κῐνδῡνεῦσαι					κῐνδῡνευθῆναι
participle	m	κῐνδῡνεύσᾱς					κῐνδῡνευθείς
	f	κῐνδῡνεύσᾱσᾰ					κῐνδῡνευθεῖσᾰ
	n	κῐνδῡνεῦσᾰν					κῐνδῡνευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκῐνδῡ́νευκᾰ, κεκῐνδῡ́νευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκῐνδῡ́νευκᾰ	κεκῐνδῡ́νευκᾰς	κεκῐνδῡ́νευκε(ν)	κεκῐνδῡνεύκᾰτον	κεκῐνδῡνεύκᾰτον	κεκῐνδῡνεύκᾰμεν	κεκῐνδῡνεύκᾰτε	κεκῐνδῡνεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκῐνδῡνεύκω	κεκῐνδῡνεύκῃς	κεκῐνδῡνεύκῃ	κεκῐνδῡνεύκητον	κεκῐνδῡνεύκητον	κεκῐνδῡνεύκωμεν	κεκῐνδῡνεύκητε	κεκῐνδῡνεύκωσῐ(ν)
	optative	κεκῐνδῡνεύκοιμῐ, κεκῐνδῡνευκοίην	κεκῐνδῡνεύκοις, κεκῐνδῡνευκοίης	κεκῐνδῡνεύκοι, κεκῐνδῡνευκοίη	κεκῐνδῡνεύκοιτον	κεκῐνδῡνευκοίτην	κεκῐνδῡνεύκοιμεν	κεκῐνδῡνεύκοιτε	κεκῐνδῡνεύκοιεν
	imperative		κεκῐνδῡ́νευκε	κεκῐνδῡνευκέτω	κεκῐνδῡνεύκετον	κεκῐνδῡνευκέτων		κεκῐνδῡνεύκετε	κεκῐνδῡνευκόντων
middle/ passive	indicative	κεκῐνδῡ́νευμαι	κεκῐνδῡ́νευσαι	κεκῐνδῡ́νευται	κεκῐνδῡ́νευσθον	κεκῐνδῡ́νευσθον	κεκῐνδῡνεύμεθᾰ	κεκῐνδῡ́νευσθε	κεκῐνδῡ́νευνται
	subjunctive	κεκῐνδῡνευμένος ὦ	κεκῐνδῡνευμένος ᾖς	κεκῐνδῡνευμένος ᾖ	κεκῐνδῡνευμένω ἦτον	κεκῐνδῡνευμένω ἦτον	κεκῐνδῡνευμένοι ὦμεν	κεκῐνδῡνευμένοι ἦτε	κεκῐνδῡνευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκῐνδῡνευμένος εἴην	κεκῐνδῡνευμένος εἴης	κεκῐνδῡνευμένος εἴη	κεκῐνδῡνευμένω εἴητον/εἶτον	κεκῐνδῡνευμένω εἰήτην/εἴτην	κεκῐνδῡνευμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκῐνδῡνευμένοι εἴητε/εἶτε	κεκῐνδῡνευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκῐνδῡ́νευσο	κεκῐνδῡνεύσθω	κεκῐνδῡ́νευσθον	κεκῐνδῡνεύσθων		κεκῐνδῡ́νευσθε	κεκῐνδῡνεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκῐνδῡνευκέναι				κεκῐνδῡνεῦσθαι
participle	m	κεκῐνδῡνευκώς				κεκῐνδῡνευμένος
	f	κεκῐνδῡνευκυῖᾰ				κεκῐνδῡνευμένη
	n	κεκῐνδῡνευκός				κεκῐνδῡνευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• διακινδῡνεύω (diakindūneúō)
• κινδῡ́νευμα (kindū́neuma)
• συγκινδῡνεύω (sunkindūneúō)

Further reading

• “κινδυνεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κινδυνεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κινδυνεύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κινδυνεύω (kinduneúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /cin.ðiˈne.vo/
• Hyphenation: κιν‧δυ‧νεύ‧ω

Verb

κινδυνεύω • (kindynévo) (past κινδύνεψα/κινδύνευσα, passive —) (intransitive)

1. to be in danger, to be in peril, to be at risk
2. to be in danger, to risk, to run the risk [with να (na, + clause) ‘of doing’]

Conjugation

κινδυνεύω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	κινδυνεύω	κινδυνέψω, κινδυνεύσω1
2 sg	κινδυνεύεις	κινδυνέψεις, κινδυνεύσεις
3 sg	κινδυνεύει	κινδυνέψει, κινδυνεύσει
1 pl	κινδυνεύουμε, [‑ομε]	κινδυνέψουμε, [‑ομε], κινδυνεύσουμε, [‑ομε]
2 pl	κινδυνεύετε	κινδυνέψετε, κινδυνεύσετε
3 pl	κινδυνεύουν(ε)	κινδυνέψουν(ε), κινδυνεύσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	κινδύνευα	κινδύνεψα, κινδύνευσα1
2 sg	κινδύνευες	κινδύνεψες, κινδύνευσες
3 sg	κινδύνευε	κινδύνεψε, κινδύνευσε
1 pl	κινδυνεύαμε	κινδυνέψαμε, κινδυνεύσαμε
2 pl	κινδυνεύατε	κινδυνέψατε, κινδυνεύσατε
3 pl	κινδύνευαν, κινδυνεύαν(ε)	κινδύνεψαν, κινδυνέψαν(ε), κινδύνευσαν
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα κινδυνεύω ➤	θα κινδυνέψω / κινδυνεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κινδυνεύεις, …	θα κινδυνέψεις / κινδυνεύσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κινδυνέψει / κινδυνεύσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κινδυνέψει / κινδυνεύσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κινδυνέψει / κινδυνεύσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κινδύνευε	κινδύνεψε, κινδύνευσε
2 pl	κινδυνεύετε	κινδυνέψτε, κινδυνεύστε
Other forms
Active present participle ➤	κινδυνεύοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας κινδυνέψει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	κινδυνέψει, κινδυνεύσει
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Second forms with ευσ- are formal.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• διακινδυνεύω (diakindynévo, “endanger”)
• κινδυνολογώ (kindynologó)
• παρακινδυνεύω (parakindynévo, “endanger”)
• ριψοκινδυνεύω (ripsokindynévo, “endanger”)

• and see: κίνδυνος (kíndynos, “danger”)