κύριε

See also: Κύριε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky̌ː.ri.e/ → /ˈcy.ri.e/ → /ˈci.ri.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky̌ː.ri.e/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈky.ri.e/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcy.ri.e/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcy.ri.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.ri.e/

Adjective

κῡ́ρῐε • (kū́rie)

1. vocative singular masculine of κῡ́ριος (kū́rios)

Noun

κῡ́ρῐε • (kū́rie)

1. vocative singular of κῡ́ριος (kū́rios)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈci.ɾi.e/
• Hyphenation: κύ‧ρι‧ε

Noun

κύριε • (kýrie) m

1. Vocative singular form of κύριος (kýrios).

Interjection

κύριε • (kýrie)

1. Sir!, Boss!

   —«Μου τα υπογράφετε, σας παρακαλώ, κύριε;»
   —«Κάνε μου μια χάρη. Μη με αποκαλείς κύριε, τουλάχιστον όταν είμαστε μόνοι.»

   —«Mou ta ypográfete, sas parakaló, kýrie;»
   —«Káne mou mia chári. Mi me apokaleís kýrie, touláchiston ótan eímaste mónoi.»

   —"Won't you sign, please, Sir?"
   —"Do me a favor. Do not call me Sir, at least when we're alone."

2. (formal) see: Κύριε (Kýrie, “Lord!, Master!”)

Related terms

• Κύριε, ελέησον (Kýrie, eléison)