ναυτικός

Ancient Greek

Etymology

ναύτης (naútēs, “sailor”) +‎ -ικός (-ikós, adjectival suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nau̯.ti.kós/ → /naɸ.tiˈkos/ → /naf.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nau̯.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /naʍ.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /naɸ.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /naf.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /naf.tiˈkos/

Adjective

ναυτῐκός • (nautĭkós) m (feminine ναυτῐκή, neuter ναυτῐκόν); first/second declension

1. seafaring, naval, on the sea
2. skilled in seamanship

Declension

First and second declension of ναυτῐκός; ναυτῐκή; ναυτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ναυτῐκός nautĭkós	ναυτῐκή nautĭkḗ	ναυτῐκόν nautĭkón		ναυτῐκώ nautĭkṓ	ναυτῐκᾱ́ nautĭkā́	ναυτῐκώ nautĭkṓ		ναυτῐκοί nautĭkoí	ναυτῐκαί nautĭkaí	ναυτῐκᾰ́ nautĭkắ
Genitive		ναυτῐκοῦ nautĭkoû	ναυτῐκῆς nautĭkês	ναυτῐκοῦ nautĭkoû		ναυτῐκοῖν nautĭkoîn	ναυτῐκαῖν nautĭkaîn	ναυτῐκοῖν nautĭkoîn		ναυτῐκῶν nautĭkôn	ναυτῐκῶν nautĭkôn	ναυτῐκῶν nautĭkôn
Dative		ναυτῐκῷ nautĭkôi	ναυτῐκῇ nautĭkêi	ναυτῐκῷ nautĭkôi		ναυτῐκοῖν nautĭkoîn	ναυτῐκαῖν nautĭkaîn	ναυτῐκοῖν nautĭkoîn		ναυτῐκοῖς nautĭkoîs	ναυτῐκαῖς nautĭkaîs	ναυτῐκοῖς nautĭkoîs
Accusative		ναυτῐκόν nautĭkón	ναυτῐκήν nautĭkḗn	ναυτῐκόν nautĭkón		ναυτῐκώ nautĭkṓ	ναυτῐκᾱ́ nautĭkā́	ναυτῐκώ nautĭkṓ		ναυτῐκούς nautĭkoús	ναυτῐκᾱ́ς nautĭkā́s	ναυτῐκᾰ́ nautĭkắ
Vocative		ναυτῐκέ nautĭké	ναυτῐκή nautĭkḗ	ναυτῐκόν nautĭkón		ναυτῐκώ nautĭkṓ	ναυτῐκᾱ́ nautĭkā́	ναυτῐκώ nautĭkṓ		ναυτῐκοί nautĭkoí	ναυτῐκαί nautĭkaí	ναυτῐκᾰ́ nautĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ναυτῐκῶς nautĭkôs				ναυτῐκώτερος nautĭkṓteros				ναυτῐκώτᾰτος nautĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ναυτικός (naftikós)
• Latin: nauticus
  • Catalan: nàutic
  • English: nautical
  • French: nautique
  • Friulian: nautic
  • Galician: náutico
  • Italian: nautico
  • Occitan: nautic
  • Portuguese: náutico
  • Romanian: nautic
  • Sicilian: nàuticu
  • Spanish: náutico

Further reading

• “ναυτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ναυτικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

Greek

Etymology

Related to Ancient Greek ναῦς (naûs, “ship”)

Adjective

ναυτικός • (naftikós) m (feminine ναυτική, neuter ναυτικό)

1. marine, nautical
2. naval

Declension

Declension of ναυτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ναυτικός (naftikós)	ναυτική (naftikí)	ναυτικό (naftikó)		ναυτικοί (naftikoí)	ναυτικές (naftikés)	ναυτικά (naftiká)
genitive	ναυτικού (naftikoú)	ναυτικής (naftikís)	ναυτικού (naftikoú)		ναυτικών (naftikón)	ναυτικών (naftikón)	ναυτικών (naftikón)
accusative	ναυτικό (naftikó)	ναυτική (naftikí)	ναυτικό (naftikó)		ναυτικούς (naftikoús)	ναυτικές (naftikés)	ναυτικά (naftiká)
vocative	ναυτικέ (naftiké)	ναυτική (naftikí)	ναυτικό (naftikó)		ναυτικοί (naftikoí)	ναυτικές (naftikés)	ναυτικά (naftiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ναυτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ναυτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative ναυτικότερος (naftikóteros) ναυτικότερη (naftikóteri) ναυτικότερο (naftikótero) ναυτικότεροι (naftikóteroi) ναυτικότερες (naftikóteres) ναυτικότερα (naftikótera) genitive ναυτικότερου (naftikóterou) ναυτικότερης (naftikóteris) ναυτικότερου (naftikóterou) ναυτικότερων (naftikóteron) ναυτικότερων (naftikóteron) ναυτικότερων (naftikóteron) accusative ναυτικότερο (naftikótero) ναυτικότερη (naftikóteri) ναυτικότερο (naftikótero) ναυτικότερους (naftikóterous) ναυτικότερες (naftikóteres) ναυτικότερα (naftikótera) vocative ναυτικότερε (naftikótere) ναυτικότερη (naftikóteri) ναυτικότερο (naftikótero) ναυτικότεροι (naftikóteroi) ναυτικότερες (naftikóteres) ναυτικότερα (naftikótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ναυτικότερος", etc)

Noun

ναυτικός • (naftikós) m (plural ναυτικοί)

1. seaman, mariner, sailor, seafarer

Declension

Declension of ναυτικός

	singular	plural
nominative	ναυτικός (naftikós)	ναυτικοί (naftikoí)
genitive	ναυτικού (naftikoú)	ναυτικών (naftikón)
accusative	ναυτικό (naftikó)	ναυτικούς (naftikoús)
vocative	ναυτικέ (naftiké)	ναυτικοί (naftikoí)

Synonyms

• ναύτης m (náftis)

Related terms

• see: ναύτης m (náftis, “sailor”)