νεκράγγελος

Ancient Greek

Etymology

From νεκρο- (nekro-, “dead”) +‎ ἄγγελος (ángelos, “messenger”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ne.kráŋ.ɡe.los/ → /neˈkraɲ.ɟe.los/ → /neˈkraɲ.ɟe.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ne.kráŋ.ɡe.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /neˈkraŋ.ɡe.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /neˈkraɲ.ɟe.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /neˈkraɲ.ɟe.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /neˈkraɲ.ɟe.los/

Noun

νεκρᾰ́γγελος • (nekrángelos) m (genitive νεκρᾰγγέλου); second declension

1. A messenger of the dead.

Inflection

Second declension of ὁ νεκρᾰ́γγελος; τοῦ νεκρᾰγγέλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ νεκρᾰ́γγελος ho nekrángelos	τὼ νεκρᾰγγέλω tṑ nekrangélō	οἱ νεκρᾰ́γγελοι hoi nekrángeloi
Genitive	τοῦ νεκρᾰγγέλου toû nekrangélou	τοῖν νεκρᾰγγέλοιν toîn nekrangéloin	τῶν νεκρᾰγγέλων tôn nekrangélōn
Dative	τῷ νεκρᾰγγέλῳ tôi nekrangélōi	τοῖν νεκρᾰγγέλοιν toîn nekrangéloin	τοῖς νεκρᾰγγέλοις toîs nekrangélois
Accusative	τὸν νεκρᾰ́γγελον tòn nekrángelon	τὼ νεκρᾰγγέλω tṑ nekrangélō	τοὺς νεκρᾰγγέλους toùs nekrangélous
Vocative	νεκρᾰ́γγελε nekrángele	νεκρᾰγγέλω nekrangélō	νεκρᾰ́γγελοι nekrángeloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “νεκράγγελος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νεκράγγελος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “νεκράγγελος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• νεκράγγελος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “νεκράγγελος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter