ορθωμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of ορθώνομαι (orthónomai), passive voice of ορθώνω (“lift”).

Pronunciation

• IPA^(key): /oɾ.θoˈme.nos/
• Hyphenation: ορ‧θω‧μέ‧νος

Participle

ορθωμένος • (orthoménos) m (feminine ορθωμένη, neuter ορθωμένο)

1. who is raised, erect, lifted

   Η γάτα όρμησε με ορθωμένες τις τρίχες της.

   I gáta órmise me orthoménes tis tríches tis.

   The cat sprang with its hair erect.

Declension

Declension of ορθωμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ορθωμένος •	ορθωμένη •	ορθωμένο •	ορθωμένοι •	ορθωμένες •	ορθωμένα •
genitive	ορθωμένου •	ορθωμένης •	ορθωμένου •	ορθωμένων •	ορθωμένων •	ορθωμένων •
accusative	ορθωμένο •	ορθωμένη •	ορθωμένο •	ορθωμένους •	ορθωμένες •	ορθωμένα •
vocative	ορθωμένε •	ορθωμένη •	ορθωμένο •	ορθωμένοι •	ορθωμένες •	ορθωμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ορθωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ορθωμένος, etc.)

Synonyms

• όρθιος (órthios, “standing”)
• ορθός (orthós, “upright; correct”)
• σηκωμένος (sikoménos, “lifted”, participle)