πείρας

See also: πεῖρας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pěː.raːs/ → /ˈpi.ras/ → /ˈpi.ras/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.raːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.ras/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.ras/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.ras/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ras/

Noun

πείρᾱς • (peírās)

1. inflection of πεῖρα (peîra):
   1. genitive singular
   2. accusative plural

Participle

πείρᾱς • (peírās) m (feminine πείρᾱσᾰ, neuter πεῖρᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of πείρω (peírō)

Declension

First and third declension of πείρᾱς; πείρᾱσᾰ; πεῖρᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πείρᾱς peírās	πείρᾱσᾰ peírāsa	πεῖρᾰν peîran		πείρᾰντε peírante	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírante		πείρᾰντες peírantes	πείρᾱσαι peírāsai	πείρᾰντᾰ peíranta
Genitive		πείρᾰντος peírantos	πειρᾱ́σης peirā́sēs	πείρᾰντος peírantos		πειρᾰ́ντοιν peirántoin	πειρᾱ́σαιν peirā́sain	πειρᾰ́ντοιν peirántoin		πειρᾰ́ντων peirántōn	πειρᾱσῶν peirāsôn	πειρᾰ́ντων peirántōn
Dative		πείρᾰντῐ peíranti	πειρᾱ́σῃ peirā́sēi	πείρᾰντῐ peíranti		πειρᾰ́ντοιν peirántoin	πειρᾱ́σαιν peirā́sain	πειρᾰ́ντοιν peirántoin		πείρᾱσῐ / πείρᾱσῐν peírāsi(n)	πειρᾱ́σαις peirā́sais	πείρᾱσῐ / πείρᾱσῐν peírāsi(n)
Accusative		πείρᾰντᾰ peíranta	πείρᾱσᾰν peírāsan	πεῖρᾰν peîran		πείρᾰντε peírante	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírante		πείρᾰντᾰς peírantas	πειρᾱ́σᾱς peirā́sās	πείρᾰντᾰ peíranta
Vocative		πείρᾱς peírās	πείρᾱσᾰ peírāsa	πεῖρᾰν peîran		πείρᾰντε peírante	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírante		πείρᾰντες peírantes	πείρᾱσαι peírāsai	πείρᾰντᾰ peíranta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πειρᾰ́ντως peirántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Noun

πείρας • (peíras) f

1. Genitive singular form of πείρα (peíra).