πειθόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰó.me.ne/ → /piˈθo.me.ne/ → /piˈθo.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰó.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈtʰo.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈθo.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈθo.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.ne/

Participle

πειθόμενε • (peithómene)

1. vocative singular masculine of πειθόμενος (peithómenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /piˈθomene/
• Hyphenation: πει‧θό‧με‧νε

Participle

πειθόμενε • (peithómene)

1. Vocative masculine singular form of πειθόμενος (peithómenos).