πεντακοσιομέδιμνος

Ancient Greek

Etymology

From πεντακόσι- (pentakósi-, “five hundred”) +‎ μέδιμνος (médimnos, “measure of corn, bushel”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pen.ta.ko.si.o.mé.dim.nos/ → /pen.ta.ko.si.oˈme.ðim.nos/ → /pen.da.ko.si.oˈme.ðim.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.ta.ko.si.o.mé.dim.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pen.ta.ko.si.oˈme.dim.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pen.ta.ko.si.oˈme.ðim.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pen.ta.ko.si.oˈme.ðim.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pen.da.ko.si.oˈme.ðim.nos/

Noun

πεντᾰκοσῐομέδῐμνος • (pentakosiomédimnos) m (genitive πεντᾰκοσῐομεδίμνου); second declension

1. farmland which produces 500 medimnus of corn.
2. the first class in Solon's constitution.

Inflection

Second declension of ὁ πεντᾰκοσῐομέδῐμνος; τοῦ πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πεντᾰκοσῐομέδῐμνος ho pentakosiomédimnos	τὼ πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνω tṑ pentakosiomedímnō	οἱ πεντᾰκοσῐομέδῐμνοι hoi pentakosiomédimnoi
Genitive	τοῦ πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνου toû pentakosiomedímnou	τοῖν πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνοιν toîn pentakosiomedímnoin	τῶν πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνων tôn pentakosiomedímnōn
Dative	τῷ πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνῳ tôi pentakosiomedímnōi	τοῖν πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνοιν toîn pentakosiomedímnoin	τοῖς πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνοις toîs pentakosiomedímnois
Accusative	τὸν πεντᾰκοσῐομέδῐμνον tòn pentakosiomédimnon	τὼ πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνω tṑ pentakosiomedímnō	τοὺς πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνους toùs pentakosiomedímnous
Vocative	πεντᾰκοσῐομέδῐμνε pentakosiomédimne	πεντᾰκοσῐομεδῐ́μνω pentakosiomedímnō	πεντᾰκοσῐομέδῐμνοι pentakosiomédimnoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πεντακοσιομέδιμνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πεντακοσιομέδιμνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette