πεπεισμένε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.peːz.mé.ne/ → /pe.pizˈme.ne/ → /pe.pizˈme.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.ne/

Participle

πεπεισμένε • (pepeisméne)

1. vocative singular masculine of πεπεισμένος (pepeisménos)

Greek

Alternative forms

• πεισμένε (peisméne) (more common)

Pronunciation

• IPA^(key): /pepiˈzmene/
• Hyphenation: πε‧πει‧σμέ‧νε

Participle

πεπεισμένε • (pepeisméne)

1. Vocative masculine singular form of πεπεισμένος (pepeisménos).