πετεινός

Ancient Greek

Alternative forms

• πετηνός (petēnós), πτηνός (ptēnós)
• πετεηνός (peteēnós), πετεεινός (peteeinós) — Epic, poetic

Etymology

From πέτομαι (pétomai, “to fly”) from Proto-Indo-European *péth₂eti from the root *peth₂- (literally “to spread one’s wings”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.teː.nós/ → /pe.tiˈnos/ → /pe.tiˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.teː.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.tiˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.tiˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.tiˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.tiˈnos/

Adjective

πετεινός • (peteinós) m (feminine πετεινή, neuter πετεινόν); first/second declension

1. fully fledged; able to fly

Declension

First and second declension of πετεινός; πετεινή; πετεινόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πετεινός peteinós	πετεινή peteinḗ	πετεινόν peteinón		πετεινώ peteinṓ	πετεινᾱ́ peteinā́	πετεινώ peteinṓ		πετεινοί peteinoí	πετειναί peteinaí	πετεινᾰ́ peteiná
Genitive		πετεινοῦ peteinoû	πετεινῆς peteinês	πετεινοῦ peteinoû		πετεινοῖν peteinoîn	πετειναῖν peteinaîn	πετεινοῖν peteinoîn		πετεινῶν peteinôn	πετεινῶν peteinôn	πετεινῶν peteinôn
Dative		πετεινῷ peteinôi	πετεινῇ peteinêi	πετεινῷ peteinôi		πετεινοῖν peteinoîn	πετειναῖν peteinaîn	πετεινοῖν peteinoîn		πετεινοῖς peteinoîs	πετειναῖς peteinaîs	πετεινοῖς peteinoîs
Accusative		πετεινόν peteinón	πετεινήν peteinḗn	πετεινόν peteinón		πετεινώ peteinṓ	πετεινᾱ́ peteinā́	πετεινώ peteinṓ		πετεινούς peteinoús	πετεινᾱ́ς peteinā́s	πετεινᾰ́ peteiná
Vocative		πετεινέ peteiné	πετεινή peteinḗ	πετεινόν peteinón		πετεινώ peteinṓ	πετεινᾱ́ peteinā́	πετεινώ peteinṓ		πετεινοί peteinoí	πετειναί peteinaí	πετεινᾰ́ peteiná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πετεινῶς peteinôs				πετεινότερος peteinóteros				πετεινότᾰτος peteinótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πετεινός (peteinós)

Further reading

• “πετεινός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• “πετεινός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πετεινός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πετεινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πετεινός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek πετεινός (peteinós) from πέτομαι (pétomai, “to fly”) from Proto-Indo-European *péth₂eti from the root *peth₂- (literally “to spread one’s wings”).

Noun

πετεινός • (peteinós) m (plural πετεινοί)

1. (poetic, uncommon) cock, rooster

Declension

Declension of πετεινός

	singular	plural
nominative	πετεινός •	πετεινοί •
genitive	πετεινού •	πετεινών •
accusative	πετεινό •	πετεινούς •
vocative	πετεινέ •	πετεινοί •

Synonyms

• see: κόκορας m (kókoras)

Derived terms

• είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα (eípe o gáidaros ton peteinó kefála, “the pot calling the kettle black”)
• τσαλαπετεινός m (tsalapeteinós, “hoopoe”)

Related terms

• πετεινάρι n (peteinári, “cockerel, young male chicken”) (diminutive form)

Further reading

• πετεινός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el