ποικίλε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.kí.le/ → /pyˈci.le/ → /piˈci.le/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.kí.le/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈki.le/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈci.le/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈci.le/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈci.le/

Adjective

ποικῐ́λε • (poikíle)

1. vocative singular masculine of ποικῐ́λος (poikílos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /piˈcile/
• Hyphenation: ποι‧κί‧λε

Adjective

ποικίλε • (poikíle)

1. Vocative masculine singular form of ποικίλος (poikílos).