προδοσία

Ancient Greek

Etymology

From προδοτικός (prodotikós, “treacherous”) +‎ -ίᾱ (-íā, suffix added to adjectives to form abstract nouns)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.do.sí.aː/ → /pro.ðoˈsi.a/ → /pro.ðoˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.do.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.doˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ðoˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.ðoˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.ðoˈsi.a/

Noun

προδοσίᾱ • (prodosíā) f (genitive προδοσίᾱς); first declension

1. treason, treachery

Declension

First declension of ἡ προδοσίᾱ; τῆς προδοσίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ προδοσίᾱ hē prodosíā	τὼ προδοσίᾱ tṑ prodosíā	αἱ προδοσίαι hai prodosíai
Genitive	τῆς προδοσίᾱς tês prodosíās	τοῖν προδοσίαιν toîn prodosíain	τῶν προδοσιῶν tôn prodosiôn
Dative	τῇ προδοσίᾳ têi prodosíāi	τοῖν προδοσίαιν toîn prodosíain	ταῖς προδοσίαις taîs prodosíais
Accusative	τὴν προδοσίᾱν tḕn prodosíān	τὼ προδοσίᾱ tṑ prodosíā	τᾱ̀ς προδοσίᾱς tā̀s prodosíās
Vocative	προδοσίᾱ prodosíā	προδοσίᾱ prodosíā	προδοσίαι prodosíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek προδοσίᾱ (prodosíā).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾo.ðoˈsi.a/
• Hyphenation: προ‧δο‧σία

Noun

προδοσία • (prodosía) f (plural προδοσίες)

1. betrayal, treachery
2. treason

Declension

Declension of προδοσία

	singular	plural
nominative	προδοσία •	προδοσίες •
genitive	προδοσίας •	προδοσιών •
accusative	προδοσία •	προδοσίες •
vocative	προδοσία •	προδοσίες •

Derived terms

• εσχάτη προδοσία f (escháti prodosía, “high treason”)

 

Further reading

• προδοσία on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el