προξενητής

Ancient Greek

Etymology

From προξενέω (proxenéō, “to manage on another's behalf”) +‎ -τής (-tḗs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prok.se.nɛː.tɛ̌ːs/ → /prok.se.niˈtis/ → /prok.se.niˈtis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prok.se.nɛː.tɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prok.se.ne̝ˈte̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prok.se.niˈtis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prok.se.niˈtis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prok.se.niˈtis/

Noun

προξενητής • (proxenētḗs) m (genitive προξενητοῦ); first declension

1. a broker, an agent

Declension

First declension of ὁ προξενητής; τοῦ προξενητοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ προξενητής ho proxenētḗs	τὼ προξενητᾱ́ tṑ proxenētā́	οἱ προξενηταί hoi proxenētaí
Genitive	τοῦ προξενητοῦ toû proxenētoû	τοῖν προξενηταῖν toîn proxenētaîn	τῶν προξενητῶν tôn proxenētôn
Dative	τῷ προξενητῇ tôi proxenētêi	τοῖν προξενηταῖν toîn proxenētaîn	τοῖς προξενηταῖς toîs proxenētaîs
Accusative	τὸν προξενητήν tòn proxenētḗn	τὼ προξενητᾱ́ tṑ proxenētā́	τοὺς προξενητᾱ́ς toùs proxenētā́s
Vocative	προξενητᾰ́ proxenētá	προξενητᾱ́ proxenētā́	προξενηταί proxenētaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: proxénète
• → Italian: prosseneta

Further reading

• “προξενητής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• προξενητής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette