πτύω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(ts)ptyew- (“to spit, vomit”). Akin to Latin spuō, Albanian pështyj, Old English spīwan (English spew), Old Armenian թուք (tʻukʻ), Old Church Slavonic пльвати (plĭvati), Sanskrit ष्ठीवति (ṣṭhīvati).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pty̌ː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpty.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpty.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpty.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpti.o/

Verb

πτῡ́ω • (ptū́ō)

to spit out or up
(of the sea) to disgorge

Inflection

Present: πτῡ́ω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτῡ́ω	πτῡ́εις	πτῡ́ει	πτῡ́ετον	πτῡ́ετον	πτῡ́ομεν	πτῡ́ετε	πτῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	πτῡ́ω	πτῡ́ῃς	πτῡ́ῃ	πτῡ́ητον	πτῡ́ητον	πτῡ́ωμεν	πτῡ́ητε	πτῡ́ωσῐ(ν)
	optative	πτῡ́οιμῐ	πτῡ́οις	πτῡ́οι	πτῡ́οιτον	πτῡοίτην	πτῡ́οιμεν	πτῡ́οιτε	πτῡ́οιεν
	imperative		πτῦε	πτῡέτω	πτῡ́ετον	πτῡέτων		πτῡ́ετε	πτῡόντων
		active
infinitive		πτῡ́ειν
participle	m	πτῡ́ων
	f	πτῡ́ουσᾰ
	n	πτῦον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πτῠ́σω, πτῠ́σομαι, πτῠσθησήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτῠ́σω	πτῠ́σεις	πτῠ́σει	πτῠ́σετον	πτῠ́σετον	πτῠ́σομεν	πτῠ́σετε	πτῠ́σουσῐ(ν)
active	optative	πτῠ́σοιμῐ	πτῠ́σοις	πτῠ́σοι	πτῠ́σοιτον	πτῠσοίτην	πτῠ́σοιμεν	πτῠ́σοιτε	πτῠ́σοιεν
middle	indicative	πτῠ́σομαι	πτῠ́σῃ, πτῠ́σει	πτῠ́σεται	πτῠ́σεσθον	πτῠ́σεσθον	πτῠσόμεθᾰ	πτῠ́σεσθε	πτῠ́σονται
middle	optative	πτῠσοίμην	πτῠ́σοιο	πτῠ́σοιτο	πτῠ́σοισθον	πτῠσοίσθην	πτῠσοίμεθᾰ	πτῠ́σοισθε	πτῠ́σοιντο
passive	indicative	πτῠσθησήσομαι	πτῠσθησήσῃ	πτῠσθησήσεται	πτῠσθησήσεσθον	πτῠσθησήσεσθον	πτῠσθησησόμεθᾰ	πτῠσθησήσεσθε	πτῠσθησήσονται
passive	optative	πτῠσθησησοίμην	πτῠσθησήσοιο	πτῠσθησήσοιτο	πτῠσθησήσοισθον	πτῠσθησησοίσθην	πτῠσθησησοίμεθᾰ	πτῠσθησήσοισθε	πτῠσθησήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πτῠ́σειν			πτῠ́σεσθαι		πτῠσθησήσεσθαι
participle	m	πτῠ́σων			πτῠσόμενος		πτῠσθησησόμενος
	f	πτῠ́σουσᾰ			πτῠσομένη		πτῠσθησησομένη
	n	πτῠ́σον			πτῠσόμενον		πτῠσθησησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπτῠσᾰ, ἐπτῠσᾰ́μην, ἐπτῠ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπτῠσᾰ	ἔπτῠσᾰς	ἔπτῠσε(ν)	ἐπτῠ́σᾰτον	ἐπτῠσᾰ́την	ἐπτῠ́σᾰμεν	ἐπτῠ́σᾰτε	ἔπτῠσᾰν
	subjunctive	πτῠ́σω	πτῠ́σῃς	πτῠ́σῃ	πτῠ́σητον	πτῠ́σητον	πτῠ́σωμεν	πτῠ́σητε	πτῠ́σωσῐ(ν)
	optative	πτῠ́σαιμῐ	πτῠ́σειᾰς, πτῠ́σαις	πτῠ́σειε(ν), πτῠ́σαι	πτῠ́σαιτον	πτῠσαίτην	πτῠ́σαιμεν	πτῠ́σαιτε	πτῠ́σειᾰν, πτῠ́σαιεν
	imperative		πτῠ́σον	πτῠσᾰ́τω	πτῠ́σᾰτον	πτῠσᾰ́των		πτῠ́σᾰτε	πτῠσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπτῠσᾰ́μην	ἐπτῠ́σω	ἐπτῠ́σᾰτο	ἐπτῠ́σᾰσθον	ἐπτῠσᾰ́σθην	ἐπτῠσᾰ́μεθᾰ	ἐπτῠ́σᾰσθε	ἐπτῠ́σᾰντο
	subjunctive	πτῠ́σωμαι	πτῠ́σῃ	πτῠ́σηται	πτῠ́σησθον	πτῠ́σησθον	πτῠσώμεθᾰ	πτῠ́σησθε	πτῠ́σωνται
	optative	πτῠσαίμην	πτῠ́σαιο	πτῠ́σαιτο	πτῠ́σαισθον	πτῠσαίσθην	πτῠσαίμεθᾰ	πτῠ́σαισθε	πτῠ́σαιντο
	imperative		πτῠ́σαι	πτῠσᾰ́σθω	πτῠ́σᾰσθον	πτῠσᾰ́σθων		πτῠ́σᾰσθε	πτῠσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπτῠ́σθην	ἐπτῠ́σθης	ἐπτῠ́σθη	ἐπτῠ́σθητον	ἐπτῠσθήτην	ἐπτῠ́σθημεν	ἐπτῠ́σθητε	ἐπτῠ́σθησᾰν
	subjunctive	πτῠσθῶ	πτῠσθῇς	πτῠσθῇ	πτῠσθῆτον	πτῠσθῆτον	πτῠσθῶμεν	πτῠσθῆτε	πτῠσθῶσῐ(ν)
	optative	πτῠσθείην	πτῠσθείης	πτῠσθείη	πτῠσθεῖτον, πτῠσθείητον	πτῠσθείτην, πτῠσθειήτην	πτῠσθεῖμεν, πτῠσθείημεν	πτῠσθεῖτε, πτῠσθείητε	πτῠσθεῖεν, πτῠσθείησᾰν
	imperative		πτῠ́σθητῐ	πτῠσθήτω	πτῠ́σθητον	πτῠσθήτων		πτῠ́σθητε	πτῠσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πτῠ́σαι			πτῠ́σᾰσθαι		πτῠσθῆναι
participle	m	πτῠ́σᾱς			πτῠσᾰ́μενος		πτῠσθείς
	f	πτῠ́σᾱσᾰ			πτῠσᾰμένη		πτῠσθεῖσᾰ
	n	πτῠ́σᾰν			πτῠσᾰ́μενον		πτῠσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπτυον, ἐπτυόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπτυον	ἔπτυες	ἔπτυε(ν)	ἐπτύετον	ἐπτυέτην	ἐπτύομεν	ἐπτύετε	ἔπτυον
	subjunctive	πτύω	πτύῃς	πτύῃ	πτύητον	πτύητον	πτύωμεν	πτύητε	πτύωσῐ(ν)
	optative	πτύοιμῐ	πτύοις	πτύοι	πτύοιτον	πτυοίτην	πτύοιμεν	πτύοιτε	πτύοιεν
	imperative		πτῦε	πτυέτω	πτύετον	πτυέτων		πτύετε	πτυόντων
middle	indicative	ἐπτυόμην	ἐπτύου	ἐπτύετο	ἐπτύεσθον	ἐπτυέσθην	ἐπτυόμεθᾰ	ἐπτύεσθε	ἐπτύοντο
	subjunctive	πτύωμαι	πτύῃ	πτύηται	πτύησθον	πτύησθον	πτυώμεθᾰ	πτύησθε	πτύωνται
	optative	πτυοίμην	πτύοιο	πτύοιτο	πτύοισθον	πτυοίσθην	πτυοίμεθᾰ	πτύοισθε	πτύοιντο
	imperative		πτυοῦ	πτυέσθω	πτύεσθον	πτυέσθων		πτύεσθε	πτυέσθων
		active			middle
infinitive		πτυεῖν			πτυέσθαι
participle	m	πτυών			πτυόμενος
	f	πτυοῦσᾰ			πτυομένη
	n	πτυόν			πτυόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔπτῠκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπτῠκᾰ	ἔπτῠκᾰς	ἔπτῠκε(ν)	ἐπτῠ́κᾰτον	ἐπτῠ́κᾰτον	ἐπτῠ́κᾰμεν	ἐπτῠ́κᾰτε	ἐπτῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπτῠ́κω	ἐπτῠ́κῃς	ἐπτῠ́κῃ	ἐπτῠ́κητον	ἐπτῠ́κητον	ἐπτῠ́κωμεν	ἐπτῠ́κητε	ἐπτῠ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐπτῠ́κοιμῐ, ἐπτῠκοίην	ἐπτῠ́κοις, ἐπτῠκοίης	ἐπτῠ́κοι, ἐπτῠκοίη	ἐπτῠ́κοιτον	ἐπτῠκοίτην	ἐπτῠ́κοιμεν	ἐπτῠ́κοιτε	ἐπτῠ́κοιεν
	imperative		ἔπτῠκε	ἐπτῠκέτω	ἐπτῠ́κετον	ἐπτῠκέτων		ἐπτῠ́κετε	ἐπτῠκόντων
		active
infinitive		ἐπτῠκέναι
participle	m	ἐπτῠκώς
	f	ἐπτῠκυῖᾰ
	n	ἐπτῠκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

πτύσμα (ptúsma)

Descendants

Greek: φτύνω (ftýno)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πτῡ́ω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1252

πτύω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Descendants

References

Further reading