σκολιός

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kel- (“crooked”), the same root of Latin scelus (“curse”), German scheel (“squinting”), Dutch scheel and Albanian çalë (“lame”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sko.li.ós/ → /sko.liˈos/ → /sko.liˈos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sko.li.ós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sko.liˈos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sko.liˈos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sko.liˈos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sko.liˈos/

Adjective

σκολῐός • (skoliós) m (feminine σκολῐᾱ́, neuter σκολῐόν); first/second declension

1. curved, bent
2. winding (of rivers and paths)
3. twisted, tangled
4. crooked, unjust, unrighteous
5. riddling, obscure

Declension

First and second declension of σκολῐός; σκολῐᾱ́; σκολῐόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σκολῐός skoliós	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐόν skolión		σκολῐώ skoliṓ	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐώ skoliṓ		σκολῐοί skolioí	σκολῐαί skoliaí	σκολῐᾰ́ skoliá
Genitive		σκολῐοῦ skolioû	σκολῐᾶς skoliâs	σκολῐοῦ skolioû		σκολῐοῖν skolioîn	σκολῐαῖν skoliaîn	σκολῐοῖν skolioîn		σκολῐῶν skoliôn	σκολῐῶν skoliôn	σκολῐῶν skoliôn
Dative		σκολῐῷ skoliôi	σκολῐᾷ skoliâi	σκολῐῷ skoliôi		σκολῐοῖν skolioîn	σκολῐαῖν skoliaîn	σκολῐοῖν skolioîn		σκολῐοῖς skolioîs	σκολῐαῖς skoliaîs	σκολῐοῖς skolioîs
Accusative		σκολῐόν skolión	σκολῐᾱ́ν skoliā́n	σκολῐόν skolión		σκολῐώ skoliṓ	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐώ skoliṓ		σκολῐούς skolioús	σκολῐᾱ́ς skoliā́s	σκολῐᾰ́ skoliá
Vocative		σκολῐέ skolié	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐόν skolión		σκολῐώ skoliṓ	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐώ skoliṓ		σκολῐοί skolioí	σκολῐαί skoliaí	σκολῐᾰ́ skoliá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σκολῐῶς skoliôs				σκολῐώτερος skoliṓteros				σκολῐώτᾰτος skoliṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκολιάζω (skoliázō)
• σκολιόβουλος (skolióboulos)
• σκολιόγραπτος (skoliógraptos)
• σκολιοδρόμος (skoliodrómos)
• σκολιόκαυλος (skoliókaulos)
• σκόλιον (skólion)
• σκολιόομαι (skolióomai)
• σκολιοπλανής (skolioplanḗs)
• σκολιοπλόκαμος (skolioplókamos)
• σκολιοπόρος (skoliopóros)
• σκολιότης (skoliótēs)
• σκολιόφρων (skolióphrōn)
• σκολιόχειλος (skoliókheilos)
• σκολιώδης (skoliṓdēs)
• σκολίωμα (skolíōma)
• σκολιωπός (skoliōpós)
• σκολίωσις (skolíōsis)

 

Further reading

• “σκολιός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σκολιός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “σκολιός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• σκολιός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σκολιός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek σκολιός (skoliós).

Adjective

σκολιός • (skoliós) m (feminine σκολιά, neuter σκολιό)

1. (formal) bent; crooked

Declension

Declension of σκολιός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σκολιός •	σκολιά •	σκολιό •	σκολιοί •	σκολιές •	σκολιά •
genitive	σκολιού •	σκολιάς •	σκολιού •	σκολιών •	σκολιών •	σκολιών •
accusative	σκολιό •	σκολιά •	σκολιό •	σκολιούς •	σκολιές •	σκολιά •
vocative	σκολιέ •	σκολιά •	σκολιό •	σκολιοί •	σκολιές •	σκολιά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σκολιός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σκολιός, etc.)

References

• “σκολιός”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998
• Stavropoulos, D N (2008) G N Stavropoulos, editor, Oxford Greek-English Learner's Dictionary, Oxford: Oxford University Press