στακτός

Ancient Greek

Etymology

Verbal adjective, from στάζω (stázō, “to drop”) +‎ -τός (-tós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stak.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stakˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stakˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stakˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stakˈtos/

Adjective

στᾰκτός • (staktós) m (feminine στᾰκτή, neuter στᾰκτόν); first/second declension

oozing out in drops, trickling, distilling

Inflection

First and second declension of στᾰκτός; στᾰκτή; στᾰκτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στᾰκτός staktós	στᾰκτή staktḗ	στᾰκτόν staktón	στᾰκτώ staktṓ	στᾰκτᾱ́ staktā́	στᾰκτώ staktṓ	στᾰκτοί staktoí	στᾰκταί staktaí	στᾰκτᾰ́ staktá
Genitive	στᾰκτοῦ staktoû	στᾰκτῆς staktês	στᾰκτοῦ staktoû	στᾰκτοῖν staktoîn	στᾰκταῖν staktaîn	στᾰκτοῖν staktoîn	στᾰκτῶν staktôn	στᾰκτῶν staktôn	στᾰκτῶν staktôn
Dative	στᾰκτῷ staktôi	στᾰκτῇ staktêi	στᾰκτῷ staktôi	στᾰκτοῖν staktoîn	στᾰκταῖν staktaîn	στᾰκτοῖν staktoîn	στᾰκτοῖς staktoîs	στᾰκταῖς staktaîs	στᾰκτοῖς staktoîs
Accusative	στᾰκτόν staktón	στᾰκτήν staktḗn	στᾰκτόν staktón	στᾰκτώ staktṓ	στᾰκτᾱ́ staktā́	στᾰκτώ staktṓ	στᾰκτούς staktoús	στᾰκτᾱ́ς staktā́s	στᾰκτᾰ́ staktá
Vocative	στᾰκτέ stakté	στᾰκτή staktḗ	στᾰκτόν staktón	στᾰκτώ staktṓ	στᾰκτᾱ́ staktā́	στᾰκτώ staktṓ	στᾰκτοί staktoí	στᾰκταί staktaí	στᾰκτᾰ́ staktá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στᾰκτῶς staktôs			στᾰκτότερος staktóteros			στᾰκτότᾰτος staktótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.