στεάτινος

Ancient Greek

Etymology

From στέαρ (stéar, “dough”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ste.ǎː.ti.nos/ → /steˈa.ti.nos/ → /steˈa.ti.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ste.ǎː.ti.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/

Adjective

στεᾱ́τῐνος • (steā́tinos) m (feminine στεᾱτῐ́νη, neuter στεᾱ́τῐνον); first/second declension

1. of flour or dough of spelt

   Synonym: σταίτῐνος (staítinos)

Inflection

First and second declension of στεᾱ́τῐνος; στεᾱτῐ́νη; στεᾱ́τῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στεᾱ́τῐνος steā́tinos	στεᾱτῐ́νη steātínē	στεᾱ́τῐνον steā́tinon		στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱτῐ́νᾱ steātínā	στεᾱτῐ́νω steātínō		στεᾱ́τῐνοι steā́tinoi	στεᾱ́τῐναι steā́tinai	στεᾱ́τῐνᾰ steā́tina
Genitive		στεᾱτῐ́νου steātínou	στεᾱτῐ́νης steātínēs	στεᾱτῐ́νου steātínou		στεᾱτῐ́νοιν steātínoin	στεᾱτῐ́ναιν steātínain	στεᾱτῐ́νοιν steātínoin		στεᾱτῐ́νων steātínōn	στεᾱτῐ́νων steātínōn	στεᾱτῐ́νων steātínōn
Dative		στεᾱτῐ́νῳ steātínōi	στεᾱτῐ́νῃ steātínēi	στεᾱτῐ́νῳ steātínōi		στεᾱτῐ́νοιν steātínoin	στεᾱτῐ́ναιν steātínain	στεᾱτῐ́νοιν steātínoin		στεᾱτῐ́νοις steātínois	στεᾱτῐ́ναις steātínais	στεᾱτῐ́νοις steātínois
Accusative		στεᾱ́τῐνον steā́tinon	στεᾱτῐ́νην steātínēn	στεᾱ́τῐνον steā́tinon		στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱτῐ́νᾱ steātínā	στεᾱτῐ́νω steātínō		στεᾱτῐ́νους steātínous	στεᾱτῐ́νᾱς steātínās	στεᾱ́τῐνᾰ steā́tina
Vocative		στεᾱ́τῐνε steā́tine	στεᾱτῐ́νη steātínē	στεᾱ́τῐνον steā́tinon		στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱτῐ́νᾱ steātínā	στεᾱτῐ́νω steātínō		στεᾱ́τῐνοι steā́tinoi	στεᾱ́τῐναι steā́tinai	στεᾱ́τῐνᾰ steā́tina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στεᾱτῐ́νως steātínōs				στεᾱτῐνώτερος steātinṓteros				στεᾱτῐνώτᾰτος steātinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “στεάτινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στεάτινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette