στρόβος

Ancient Greek

Etymology

Maybe from Proto-Indo-European *strebʰ-, the same root of στρέφω (stréphō, “to twist”) and στρεβλός (streblós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stró.bos/ → /ˈstro.βos/ → /ˈstro.vos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stró.bos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstro.bos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstro.βos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈstro.vos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈstro.vos/

Noun

στρόβος • (stróbos) m (genitive στρόβου); second declension

1. whirl

Inflection

Second declension of ὁ στρόβος; τοῦ στρόβου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στρόβος ho stróbos	τὼ στρόβω tṑ stróbō	οἱ στρόβοι hoi stróboi
Genitive	τοῦ στρόβου toû stróbou	τοῖν στρόβοιν toîn stróboin	τῶν στρόβων tôn stróbōn
Dative	τῷ στρόβῳ tôi stróbōi	τοῖν στρόβοιν toîn stróboin	τοῖς στρόβοις toîs stróbois
Accusative	τὸν στρόβον tòn stróbon	τὼ στρόβω tṑ stróbō	τοὺς στρόβους toùs stróbous
Vocative	στρόβε stróbe	στρόβω stróbō	στρόβοι stróboi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• στροβανίσκος (strobanískos)
• στροβεία (strobeía)
• στροβελός (strobelós)
• στροβεύς (strobeús)
• στροβέω (strobéō)
• στρόβιλος (stróbilos)

Related terms

• στραβός (strabós)
• στρεβλός (streblós)

Further reading

• “στρόβος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στρόβος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN