συγκολλώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συγκολλῶ (sunkollô). By surface analysis, συγ- (syg-) +‎ κολλώ (kolló).

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ɡoˈlo/
• Hyphenation: συ‧γκολ‧λώ

Verb

συγκολλώ • (sygkolló) (past συγκόλλησα, passive συγκολλιέμαι/συγκολλώμαι)

1. (engineering, metallurgy, electronics) to solder

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

• συγκολλητής m (sygkollitís)
• συγκολλητικός (sygkollitikós)

 

Related terms

• οξυγονοκολλώ (oxygonokolló, “to weld”)
• συγκόλληση f (sygkóllisi)
• χαλκοκολλώ (chalkokolló, “to braze”)