τεχνογράφος

Ancient Greek

Etymology

From τέχνη (tékhnē, “craft, skill, art”) +‎ -γράφος (-gráphos, “writer, painter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.kʰno.ɡrá.pʰos/ → /te.xnoˈɣra.ɸos/ → /te.xnoˈɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.kʰno.ɡrá.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.kʰnoˈɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.xnoˈɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.xnoˈɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.xnoˈɣra.fos/

Noun

τεχνογρᾰ́φος • (tekhnográphos) m (genitive τεχνογρᾰ́φου); second declension

1. writer of the art of rhetoric

Declension

Second declension of ὁ τεχνογρᾰ́φος; τοῦ τεχνογρᾰ́φου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ τεχνογρᾰ́φος ho tekhnográphos	τὼ τεχνογρᾰ́φω tṑ tekhnográphō	οἱ τεχνογρᾰ́φοι hoi tekhnográphoi
Genitive	τοῦ τεχνογρᾰ́φου toû tekhnográphou	τοῖν τεχνογρᾰ́φοιν toîn tekhnográphoin	τῶν τεχνογρᾰ́φων tôn tekhnográphōn
Dative	τῷ τεχνογρᾰ́φῳ tôi tekhnográphōi	τοῖν τεχνογρᾰ́φοιν toîn tekhnográphoin	τοῖς τεχνογρᾰ́φοις toîs tekhnográphois
Accusative	τὸν τεχνογρᾰ́φον tòn tekhnográphon	τὼ τεχνογρᾰ́φω tṑ tekhnográphō	τοὺς τεχνογρᾰ́φους toùs tekhnográphous
Vocative	τεχνογρᾰ́φε tekhnográphe	τεχνογρᾰ́φω tekhnográphō	τεχνογρᾰ́φοι tekhnográphoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• τεχνογρᾰφέω (tekhnographéō)
• τεχνογρᾰφῐκός (tekhnographikós)

 

Further reading

• “τεχνογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τεχνογράφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette