τρυπημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of τρυπιέμαι (trypiémai), passive voice of τρυπάω, τρυπώ (“make hole”).

Pronunciation

• IPA^(key): /tɾi.piˈme.nos/
• Hyphenation: τρυ‧πη‧μέ‧νος

Participle

τρυπημένος • (trypiménos) m (feminine τρυπημένη, neuter τρυπημένο)

1. pierced, with holes

Declension

Declension of τρυπημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τρυπημένος •	τρυπημένη •	τρυπημένο •	τρυπημένοι •	τρυπημένες •	τρυπημένα •
genitive	τρυπημένου •	τρυπημένης •	τρυπημένου •	τρυπημένων •	τρυπημένων •	τρυπημένων •
accusative	τρυπημένο •	τρυπημένη •	τρυπημένο •	τρυπημένους •	τρυπημένες •	τρυπημένα •
vocative	τρυπημένε •	τρυπημένη •	τρυπημένο •	τρυπημένοι •	τρυπημένες •	τρυπημένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τρυπημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τρυπημένος, etc.)

Synonyms

• τρυπητός (trypitós, “slotted”)
• τρύπιος (trýpios)

Antonyms

• ατρύπητος (atrýpitos)