υποχρεωτικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὐπόχρεος (upókhreos, “indebted”).

Pronunciation

IPA^(key): /ipoxɾeotiˈkos/

Adjective

υποχρεωτικός • (ypochreotikós) m (feminine υποχρεωτική, neuter υποχρεωτικό)

1. obligatory, compulsory, mandatory

   Antonym: προαιρετικός (proairetikós)

   Στην Ελλάδα, είναι υποχρεωτικό να πας στον στρατό.

   Stin Elláda, eínai ypochreotikó na pas ston strató.

   In Greece, it is compulsory to join the army.

2. obliging, helpful

Declension

Declension of υποχρεωτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	υποχρεωτικός •	υποχρεωτική •	υποχρεωτικό •	υποχρεωτικοί •	υποχρεωτικές •	υποχρεωτικά •
genitive	υποχρεωτικού •	υποχρεωτικής •	υποχρεωτικού •	υποχρεωτικών •	υποχρεωτικών •	υποχρεωτικών •
accusative	υποχρεωτικό •	υποχρεωτική •	υποχρεωτικό •	υποχρεωτικούς •	υποχρεωτικές •	υποχρεωτικά •
vocative	υποχρεωτικέ •	υποχρεωτική •	υποχρεωτικό •	υποχρεωτικοί •	υποχρεωτικές •	υποχρεωτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο υποχρεωτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο υποχρεωτικός, etc.)

Related terms

• υποχρέωση f (ypochréosi, “obligation”)
• υποχρεώνω (ypochreóno, “to force, oblige”)
• υπόχρεος (ypóchreos, “indebted”)