φωνάρα

Greek

Etymology

φωνή (foní) +‎ -άρα (-ára).

Pronunciation

• IPA^(key): /foˈnaɾa/
• Hyphenation: φω‧νά‧ρα

Noun

φωνάρα • (fonára) n (plural φωνάρες)

1. (colloquial) Augmentative of φωνή (foní, “big / loud / great voice”)
2. (colloquial) great singer (singer with exceptional ability)

   Έχω όλους τους δίσκους της, είναι φωνάρα!

   Écho ólous tous dískous tis, eínai fonára!

   I have all her records, she's some singer!

Declension

declension of φωνάρα

case     \     number	singular	plural
nominative	φωνάρα •	φωνάρες •
genitive	φωνάρας •	φωνάρων •
accusative	φωνάρα •	φωνάρες •
vocative	φωνάρα •	φωνάρες •

Antonyms

• φωνίτσα f (fonítsa)
• φωνούλα f (fonoúla)