χαρούμενος

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek χαρούμενος (kharoúmenos), from χαιρούμενος (chairoúmenos) with influence of noun χαρά (chará, “joy”), a passive present participle of χαίρω (chaíro), with ending -ούμενος (-oúmenos).

Pronunciation

• IPA^(key): /xaˈɾu.me.nos/
• Hyphenation: χα‧ρού‧με‧νος

Participle

χαρούμενος • (charoúmenos) m (feminine χαρούμενη, neuter χαρούμενο) chiefly used adjectivally

1. happy, cheerful, joyful, merry

   χαρούμενο τραγούδι ― charoúmeno tragoúdi ― joyful song

Declension

Declension of χαρούμενος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	χαρούμενος •	χαρούμενη •	χαρούμενο •	χαρούμενοι •	χαρούμενες •	χαρούμενα •
genitive	χαρούμενου •	χαρούμενης •	χαρούμενου •	χαρούμενων •	χαρούμενων •	χαρούμενων •
accusative	χαρούμενο •	χαρούμενη •	χαρούμενο •	χαρούμενους •	χαρούμενες •	χαρούμενα •
vocative	χαρούμενε •	χαρούμενη •	χαρούμενο •	χαρούμενοι •	χαρούμενες •	χαρούμενα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο χαρούμενος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο χαρούμενος, etc.)

Derived terms

• χαρούμενα (charoúmena, adverb)