χαρτορίχτρα

Greek

Etymology

χαρτο- (charto-, “card”) +‎ ρίχ(νω) (rích(no), “to throw, drop”) +‎ -τρα (-tra)

Pronunciation

• IPA^(key): /xaɾ.toˈɾi.xtɾa/
• Hyphenation: χαρ‧το‧ρί‧χτρα

Noun

χαρτορίχτρα • (chartoríchtra) f (plural χαρτορίχτρες)

1. (female) cartomancer (fortune teller who uses playing cards)

Declension

Declension of χαρτορίχτρα

	singular	plural
nominative	χαρτορίχτρα •	χαρτορίχτρες •
genitive	χαρτορίχτρας •	—
accusative	χαρτορίχτρα •	χαρτορίχτρες •
vocative	χαρτορίχτρα •	χαρτορίχτρες •
The genitive plural with ending -ών is uncommon and considered awkward.

Synonyms

• χαρτομάντισσα f (chartomántissa, “cartomancer”)

Related terms

• χαρτομαντεία f (chartomanteía, “cartomancy”)
• ταρό n (taró, “tarot”)