χρόνια

See also: χρονιά, χρονία, and χρονίᾳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰró.ni.a/ → /ˈxro.ni.a/ → /ˈxro.ni.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰró.ni.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰro.ni.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈxro.ni.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈxro.ni.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈxro.ni.a/

Adjective

χρόνῐᾰ • (khrónia)

1. neuter nominative/accusative/vocative plural of χρόνῐος (khrónios)

Greek

Pronunciation 1

• IPA^(key): /ˈxro.ɲa/
• Hyphenation: χρό‧νια

Noun

χρόνια • (chrónia) n pl (2nd plural in neuter, of the masculine noun): χρόνος (chrónos)

1. days, years, time, ages

   χρόνια και ζαμάνια ― chrónia kai zamánia ― for ages

   χρόνια της ελπίδας ― chrónia tis elpídas ― years of hope

   στα χρόνια του παππού μου ― sta chrónia tou pappoú mou ― in my grandfather's time

Declension

  χρόνια

case     \     number	plural
nominative	χρόνια •
genitive	—
accusative	χρόνια •
vocative	χρόνια •

Alternative forms

• χρόνοι (chrónoi) (plural in masculine gender)

Derived terms

• χρόνια πολλά (chrónia pollá, “many happy returns”)
• χρόνια και ζαμάνια (chrónia kai zamánia, “for ages, been a while”)
• and see with word χρόνος & with word χρονιά

Related terms

• see at χρόνος

Pronunciation 2

• IPA^(key): /ˈxro.ni.a/
• Hyphenation: χρό‧νι‧α

Adjective

χρόνια • (chrónia)

1. Nominative, accusative and vocative feminine singular form of χρόνιος (chrónios).
2. Nominative, accusative and vocative neuter plural form of χρόνιος (chrónios).