лив
See also: -лив
Bulgarian edit
Etymology 1 edit
Inherited from Proto-Slavic *livъ. Synchronically, a deverbal of ли́я (líja, “to pour”).
Noun edit
лив • (liv) m (relational adjective ли́вен) (obsolete)
Derived terms edit
verbs
nouns
Etymology 2 edit
Inherited from Proto-Slavic *lixъ.
Adjective edit
Noun edit
Declension edit
Declension of лив
References edit
- Georgiev, Vladimir I., editor (1986), “лив”, in Български етимологичен речник [Bulgarian Etymological Dictionary] (in Bulgarian), volume 3 (крес¹ – мѝнго¹), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences Pubg. House, page 389
- Nayden Gerov (1899), “ливъ”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language] (in Bulgarian), volume 3, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 11
- Nayden Gerov (1899), “ли́вꙑй; -въ, -ва, -во”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language] (in Bulgarian), volume 3, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 11
Macedonian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Noun edit
лив • (liv) m
Declension edit
Declension of лив
Etymology 2 edit
Noun edit
лив • (liv) m
Declension edit
Declension of лив
References edit
- “лив” in Дигитален речник на македонскиот јазик (Digitalen rečnik na makedonskiot jazik) [Digital dictionary of the Macedonian language] − drmj.eu
Russian edit
Pronunciation edit
Participle edit
лив • (liv)
- short past adverbial imperfective participle of лить (litʹ)
Ukrainian edit
Pronunciation edit
Verb edit
лив • (lyv)
- masculine singular past indicative imperfective of ли́ти (lýty)