неутрон
Bulgarian edit
Etymology edit
Scientific term from English neutron coined in 20th century. Morphologically formed from the stem of неутра́лен (neutrálen, “neutral”) + -он (-on). The suffix reflects the ending of Ancient Greek ἰόν (ión, “going, coming”) (whence Bulgarian йон (jon, “ion”)).
Pronunciation edit
Noun edit
неутро́н • (neutrón) m (relational adjective неутро́нен)
Declension edit
Declension of неутро́н
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | неутро́н neutrón |
неутро́ни neutróni |
definite (subject form) |
неутро́нът neutrónǎt |
неутро́ните neutrónite |
definite (object form) |
неутро́на neutróna | |
count form | — | неутро́на neutróna |
vocative form | неутро́не neutróne |
неутро́ни neutróni |
Related terms edit
- неутри́но (neutríno, “neutrino”)
See also edit
- прото́н (protón, “proton”) (baryon of positive charge)
References edit
Macedonian edit
Pronunciation edit
Noun edit
неутрон • (neutron) m (plural неутрони)
Declension edit
Declension of неутрон
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | неутрон | неутрони |
definite unspecified | неутронот | неутроните |
definite proximal | неутронов | неутрониве |
definite distal | неутронон | неутронине |
vocative | неутрону | неутрони |
count form | — | неутрона |
Serbo-Croatian edit
Noun edit
неу̀тро̄н m (Latin spelling neùtrōn)
Declension edit
Declension of неутрон
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | неу̀тро̄н | неутрони |
genitive | неутро́на | неутрона |
dative | неутрону | неутронима |
accusative | неутрон | неутроне |
vocative | неутроне | неутрони |
locative | неутрону | неутронима |
instrumental | неутроном | неутронима |