оран

Even

оран (oran) (plural орар)

ора̇ндадай (orȧndadaj, “to ride reindeer”)
- ора̇ндака̄ттай (orȧndakāttaj, “to dance while riding a reindeer”)
- ора̇ндасандай (orȧndasandaj, “to go away on a reindeer”)

оран • (oran)

Declension of оран

	masculine	feminine	neuter	plural
indefinite	оран	орана	орано	орани
definite unspecified	ораниот	ораната	ораното	ораните
definite proximal	ораниов	оранава	ораново	ораниве
definite distal	оранион	оранана	ораноно	оранине

оран • (oran) (definite accusative оранны, plural ораннар)

First person singular possessive forms of оран
Nominative	ораным oranım
Accusative	оранымны oranımnı
	Singular	Plural
Nominative	ораным oranım	ораннарым orannarım
Genitive	оранымның oranımnıñ	ораннарымның orannarımnıñ
Accusative	оранымны oranımnı	ораннарымны orannarımnı
Dative	оранымга oranımga	ораннарымга orannarımga
Locative	оранымда oranımda	ораннарымда orannarımda
Ablative	оранымдан oranımdan	ораннарымдан orannarımdan
Prolative I	оранымже oranımje	ораннарымже orannarımje
Prolative II	оранымдыва oranımdıva	ораннарымдыва orannarımdıva