союзник
Russian edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
сою́зник • (sojúznik) m anim (genitive сою́зника, nominative plural сою́зники, genitive plural сою́зников, feminine сою́зница)
- ally (one united to another by treaty or league)
Declension edit
Declension of сою́зник (anim masc-form velar-stem accent-a)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | сою́зник sojúznik |
сою́зники sojúzniki |
genitive | сою́зника sojúznika |
сою́зников sojúznikov |
dative | сою́знику sojúzniku |
сою́зникам sojúznikam |
accusative | сою́зника sojúznika |
сою́зников sojúznikov |
instrumental | сою́зником sojúznikom |
сою́зниками sojúznikami |
prepositional | сою́знике sojúznike |
сою́зниках sojúznikax |
Related terms edit
Ukrainian edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
сою́зник • (sojúznyk) m pers (genitive сою́зника, nominative plural сою́зники, genitive plural сою́зників, feminine сою́зниця)
Declension edit
Declension of сою́зник (pers velar masc-form accent-a)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | сою́зник sojúznyk |
сою́зники sojúznyky |
genitive | сою́зника sojúznyka |
сою́зників sojúznykiv |
dative | сою́зникові, сою́знику sojúznykovi, sojúznyku |
сою́зникам sojúznykam |
accusative | сою́зника sojúznyka |
сою́зників sojúznykiv |
instrumental | сою́зником sojúznykom |
сою́зниками sojúznykamy |
locative | сою́зникові, сою́знику sojúznykovi, sojúznyku |
сою́зниках sojúznykax |
vocative | сою́знику sojúznyku |
сою́зники sojúznyky |
Further reading edit
- Bilodid, I. K., editor (1970–1980), “союзник”, in Словник української мови: в 11 т. [Dictionary of the Ukrainian Language: in 11 vols] (in Ukrainian), Kyiv: Naukova Dumka
- “союзник”, in Горох – Словозміна [Horokh – Inflection] (in Ukrainian)
- “союзник”, in Словник.ua [Slovnyk.ua] (in Ukrainian)