союзник
RussianEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
NounEdit
сою́зник • (sojúznik) m anim (genitive сою́зника, nominative plural сою́зники, genitive plural сою́зников, feminine сою́зница)
- ally (one united to another by treaty or league)
DeclensionEdit
Declension of сою́зник (anim masc-form velar-stem accent-a)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | сою́зник sojúznik |
сою́зники sojúzniki |
genitive | сою́зника sojúznika |
сою́зников sojúznikov |
dative | сою́знику sojúzniku |
сою́зникам sojúznikam |
accusative | сою́зника sojúznika |
сою́зников sojúznikov |
instrumental | сою́зником sojúznikom |
сою́зниками sojúznikami |
prepositional | сою́знике sojúznike |
сою́зниках sojúznikax |
Related termsEdit
UkrainianEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
NounEdit
сою́зник • (sojúznyk) m pers (genitive сою́зника, nominative plural сою́зники, genitive plural сою́зників, feminine сою́зниця)
DeclensionEdit
Declension of сою́зник (pers velar masc-form accent-a)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | сою́зник sojúznyk |
сою́зники sojúznyky |
genitive | сою́зника sojúznyka |
сою́зників sojúznykiv |
dative | сою́зникові, сою́знику sojúznykovi, sojúznyku |
сою́зникам sojúznykam |
accusative | сою́зника sojúznyka |
сою́зників sojúznykiv |
instrumental | сою́зником sojúznykom |
сою́зниками sojúznykamy |
locative | сою́зникові, сою́знику sojúznykovi, sojúznyku |
сою́зниках sojúznykax |
vocative | сою́знику sojúznyku |
сою́зники sojúznyky |
Further readingEdit
- союзник in Bilodid, I. K., editor (1970–1980) Slovnyk ukrajinsʹkoji movy, Kiev: Naukova Dumka
- союзник in Horox (slovozmina)
- союзник in Slovnyk - portal ukrajinsʹkoji movy ta kulʹtury