արբ-
See also: արբ
Old Armenian edit
Etymology edit
From Proto-Indo-European *sr̥bʰ-, zero-grade aorist of *srebʰ- (“to sip, gulp, suck (in)”).[1][2][3]
Root edit
արբ- • (arb-)
Usage notes edit
This root serves as the aorist stem of the suppletive verb ըմպեմ (əmpem).
Derived terms edit
- անարբ (anarb)
- աշխարհարբոյց (ašxarharboycʻ)
- արբ (arb)
- արբեալ (arbeal)
- արբելիք (arbelikʻ)
- արբենամ (arbenam)
- արբեցող (arbecʻoł)
- արբեցութիւն (arbecʻutʻiwn)
- արբեցումն (arbecʻumn)
- արբեցուցանեմ (arbecʻucʻanem)
- արբեցուցիչ (arbecʻucʻičʻ)
- արբեցօղ (arbecʻōł)
- արբիմ (arbim)
- արբումն (arbumn)
- արբուն (arbun)
- արբուցանեմ (arbucʻanem)
- արբուցիչ (arbucʻičʻ)
- արբուցումն (arbucʻumn)
- արեանարբու (areanarbu)
- արիւնարբու (ariwnarbu)
- արիւնարբութիւն (ariwnarbutʻiwn)
- գինարբու (ginarbu)
- գինարբութիւն (ginarbutʻiwn)
- գինարբումն (ginarbumn)
- գինարբուք (ginarbukʻ)
- գիներբու (ginerbu)
- գիներբուք (ginerbukʻ)
- դառնարբոյց (daṙnarboycʻ)
- կաթնարբու (katʻnarbu)
- հարբեցեալ (harbecʻeal)
- հարբեցութիւն (harbecʻutʻiwn)
- մահարբոյց (maharboycʻ)
- պղտորարբութիւն (płtorarbutʻiwn)
- ջրարբ (ǰrarb)
- ջրարբեցութիւն (ǰrarbecʻutʻiwn)
- ջրարբի (ǰrarbi)
- ջրարբիմ (ǰrarbim)
- ջրարբութիւն (ǰrarbutʻiwn)
- վտակարբու (vtakarbu)
References edit
- ^ Ačaṙyan, Hračʻya (1940) Hayocʻ lezvi patmutʻyun [History of the Armenian Language] (in Armenian), volume I, Yerevan: University Press, pages 38–39
- ^ Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “արբ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
- ^ Martirosyan, Hrach (2010) “*arb-”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden and Boston: Brill, page 129