դիպուած

Old Armenian

Etymology

դիպիմ (dipim) +‎ -ուած (-uac)

Noun

դիպուած • (dipuac)

1. chance, accession, accident, adventure, event, incident, luck, hazard, lot
2. contingency

Declension

o-type

	singular		plural
nominative	դիպուած (dipuac)		դիպուածք (dipuackʻ)
genitive	դիպուածոյ (dipuacoy)		դիպուածոց (dipuacocʻ)
dative	դիպուածոյ (dipuacoy)		դիպուածոց (dipuacocʻ)
accusative	դիպուած (dipuac)		դիպուածս (dipuacs)
ablative	դիպուածոյ (dipuacoy)		դիպուածոց (dipuacocʻ)
instrumental	դիպուածով (dipuacov)		դիպուածովք (dipuacovkʻ)
locative	դիպուած (dipuac)		դիպուածս (dipuacs)

Descendants

• Armenian: դիպված (dipvac)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “դիպուած”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “դիպուած”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy