ברענען

Yiddish

Etymology

A merger of Old High German brennan (from Proto-Germanic *brannijaną), and brinnan (from *brinnaną).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbʁɛnən/

Verb

ברענען • (brenen) (past participle געברענט (gebrent))

1. to burn
2. to be on fire

Conjugation

Conjugation of ברענען

infinitive	ברענען brenen
present participle	ברענענדיק brenendik
past participle	געברענט gebrent
auxiliary	האָבן hobn
present	איך ברען ikh bren	מיר ברענען mir brenen
	דו ברענסט du brenst	איר ברענט ir brent
	ער ברענט er brent	זיי ברענען zey brenen
imperative	ברען (דו) bren (du)	ברענט (איר) brent (ir)
Composed forms past איך האָב געברענט ikh hob gebrent מיר האָבן געברענט mir hobn gebrent דו האָסט געברענט du host gebrent איר האָט געברענט ir hot gebrent ער האָט געברענט er hot gebrent זיי האָבן געברענט zey hobn gebrent pluperfect איך האָב געהאַט געברענט ikh hob gehat gebrent מיר האָבן געהאַט געברענט mir hobn gehat gebrent דו האָסט געהאַט געברענט du host gehat gebrent איר האָט געהאַט געברענט ir hot gehat gebrent ער האָט געהאַט געברענט er hot gehat gebrent זיי האָבן געהאַט געברענט zey hobn gehat gebrent future איך וועל ברענען ikh vel brenen מיר וועלן ברענען mir veln brenen דו וועסט ברענען du vest brenen איר וועט ברענען ir vet brenen ער וועט ברענען er vet brenen זיי וועלן ברענען zey veln brenen future perfect איך וועל האָבן געברענט ikh vel hobn gebrent מיר וועלן האָבן געברענט mir veln hobn gebrent דו וועסט האָבן געברענט du vest hobn gebrent איר וועט האָבן געברענט ir vet hobn gebrent ער וועט האָבן געברענט er vet hobn gebrent זיי וועלן האָבן געברענט zey veln hobn gebrent

Derived terms

• פֿאַרברענען (farbrenen)
• בריִעכץ (briekhts)