קענען

Yiddish

Etymology

From Middle High German kennen, a conflation of Old High German kennan (“to know”) and kunnan (“to be able to”), from Proto-West Germanic *kannijan (“to make known”) and *kunnan (“to know”).

Compare German kennen (“to know”) and können (“to be able to”). Cognate to English ken and can, and more distantly know.

Verb

קענען • (kenen) (past participle געקענט (gekent))

1. to know
2. to be able to, can

Conjugation

Conjugation of קענען

infinitive	קענען kenen
present participle	קענענדיק kenendik
past participle	געקענט gekent
auxiliary	האָבן hobn
present	איך קען ikh ken	מיר קענען mir kenen
	דו קענסט du kenst	איר קענט ir kent
	ער קען er ken	זיי קענען zey kenen
imperative	קען (דו) ken (du)	קענט (איר) kent (ir)
Composed forms past איך האָב געקענט ikh hob gekent מיר האָבן געקענט mir hobn gekent דו האָסט געקענט du host gekent איר האָט געקענט ir hot gekent ער האָט געקענט er hot gekent זיי האָבן געקענט zey hobn gekent pluperfect איך האָב געהאַט געקענט ikh hob gehat gekent מיר האָבן געהאַט געקענט mir hobn gehat gekent דו האָסט געהאַט געקענט du host gehat gekent איר האָט געהאַט געקענט ir hot gehat gekent ער האָט געהאַט געקענט er hot gehat gekent זיי האָבן געהאַט געקענט zey hobn gehat gekent future איך וועל קענען ikh vel kenen מיר וועלן קענען mir veln kenen דו וועסט קענען du vest kenen איר וועט קענען ir vet kenen ער וועט קענען er vet kenen זיי וועלן קענען zey veln kenen future perfect איך וועל האָבן געקענט ikh vel hobn gekent מיר וועלן האָבן געקענט mir veln hobn gekent דו וועסט האָבן געקענט du vest hobn gekent איר וועט האָבן געקענט ir vet hobn gekent ער וועט האָבן געקענט er vet hobn gekent זיי וועלן האָבן געקענט zey veln hobn gekent

Derived terms

• קענטניש (kentnish)