يتم

Arabic

Etymology 1

Root
ي ت م (y t m)
4 terms

Verb

يَتِمَ • (yatima) I, non-past يَيْتَمُ‎ (yaytamu)

1. to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتِمَ

(form-I sound, verbal noun يَتَم)

verbal noun الْمَصْدَر						يَتَم yatam
active participle اِسْم الْفَاعِل						يَاتِم yātim
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتِمْتُ yatimtu	يَتِمْتَ yatimta	يَتِمَ yatima		يَتِمْتُمَا yatimtumā	يَتِمَا yatimā		يَتِمْنَا yatimnā	يَتِمْتُمْ yatimtum	يَتِمُوا yatimū
	f		يَتِمْتِ yatimti	يَتِمَتْ yatimat			يَتِمَتَا yatimatā			يَتِمْتُنَّ yatimtunna	يَتِمْنَ yatimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتَمُ ʔaytamu	تَيْتَمُ taytamu	يَيْتَمُ yaytamu		تَيْتَمَانِ taytamāni	يَيْتَمَانِ yaytamāni		نَيْتَمُ naytamu	تَيْتَمُونَ taytamūna	يَيْتَمُونَ yaytamūna
	f		تَيْتَمِينَ taytamīna	تَيْتَمُ taytamu			تَيْتَمَانِ taytamāni			تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتَمَ ʔaytama	تَيْتَمَ taytama	يَيْتَمَ yaytama		تَيْتَمَا taytamā	يَيْتَمَا yaytamā		نَيْتَمَ naytama	تَيْتَمُوا taytamū	يَيْتَمُوا yaytamū
	f		تَيْتَمِي taytamī	تَيْتَمَ taytama			تَيْتَمَا taytamā			تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتَمْ ʔaytam	تَيْتَمْ taytam	يَيْتَمْ yaytam		تَيْتَمَا taytamā	يَيْتَمَا yaytamā		نَيْتَمْ naytam	تَيْتَمُوا taytamū	يَيْتَمُوا yaytamū
	f		تَيْتَمِي taytamī	تَيْتَمْ taytam			تَيْتَمَا taytamā			تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
imperative الْأَمْر	m		اِيتَمْ ītam			اِيتَمَا ītamā				اِيتَمُوا ītamū
	f		اِيتَمِي ītamī							اِيتَمْنَ ītamna

Verb

يَتُمَ • (yatuma) I, non-past يَيْتُمُ‎ (yaytumu)

1. to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتُمَ

(form-I sound, verbal nouns يَتْم or يُتْم)

verbal nouns الْمَصَادِر						يَتْم or يُتْم yatm or yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل						يَاتِم yātim
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتُمْتُ yatumtu	يَتُمْتَ yatumta	يَتُمَ yatuma		يَتُمْتُمَا yatumtumā	يَتُمَا yatumā		يَتُمْنَا yatumnā	يَتُمْتُمْ yatumtum	يَتُمُوا yatumū
	f		يَتُمْتِ yatumti	يَتُمَتْ yatumat			يَتُمَتَا yatumatā			يَتُمْتُنَّ yatumtunna	يَتُمْنَ yatumna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتُمُ ʔaytumu	تَيْتُمُ taytumu	يَيْتُمُ yaytumu		تَيْتُمَانِ taytumāni	يَيْتُمَانِ yaytumāni		نَيْتُمُ naytumu	تَيْتُمُونَ taytumūna	يَيْتُمُونَ yaytumūna
	f		تَيْتُمِينَ taytumīna	تَيْتُمُ taytumu			تَيْتُمَانِ taytumāni			تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتُمَ ʔaytuma	تَيْتُمَ taytuma	يَيْتُمَ yaytuma		تَيْتُمَا taytumā	يَيْتُمَا yaytumā		نَيْتُمَ naytuma	تَيْتُمُوا taytumū	يَيْتُمُوا yaytumū
	f		تَيْتُمِي taytumī	تَيْتُمَ taytuma			تَيْتُمَا taytumā			تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتُمْ ʔaytum	تَيْتُمْ taytum	يَيْتُمْ yaytum		تَيْتُمَا taytumā	يَيْتُمَا yaytumā		نَيْتُمْ naytum	تَيْتُمُوا taytumū	يَيْتُمُوا yaytumū
	f		تَيْتُمِي taytumī	تَيْتُمْ taytum			تَيْتُمَا taytumā			تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
imperative الْأَمْر	m		اُوتُمْ ūtum			اُوتُمَا ūtumā				اُوتُمُوا ūtumū
	f		اُوتُمِي ūtumī							اُوتُمْنَ ūtumna

Verb

يَتَمَ • (yatama) I, non-past يَيْتِمُ‎ (yaytimu)

1. to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتَمَ

(form-I sound, verbal nouns يَتْم or يُتْم)

verbal nouns الْمَصَادِر						يَتْم or يُتْم yatm or yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل						يَاتِم yātim
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَمْتُ yatamtu	يَتَمْتَ yatamta	يَتَمَ yatama		يَتَمْتُمَا yatamtumā	يَتَمَا yatamā		يَتَمْنَا yatamnā	يَتَمْتُمْ yatamtum	يَتَمُوا yatamū
	f		يَتَمْتِ yatamti	يَتَمَتْ yatamat			يَتَمَتَا yatamatā			يَتَمْتُنَّ yatamtunna	يَتَمْنَ yatamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتِمُ ʔaytimu	تَيْتِمُ taytimu	يَيْتِمُ yaytimu		تَيْتِمَانِ taytimāni	يَيْتِمَانِ yaytimāni		نَيْتِمُ naytimu	تَيْتِمُونَ taytimūna	يَيْتِمُونَ yaytimūna
	f		تَيْتِمِينَ taytimīna	تَيْتِمُ taytimu			تَيْتِمَانِ taytimāni			تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتِمَ ʔaytima	تَيْتِمَ taytima	يَيْتِمَ yaytima		تَيْتِمَا taytimā	يَيْتِمَا yaytimā		نَيْتِمَ naytima	تَيْتِمُوا taytimū	يَيْتِمُوا yaytimū
	f		تَيْتِمِي taytimī	تَيْتِمَ taytima			تَيْتِمَا taytimā			تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتِمْ ʔaytim	تَيْتِمْ taytim	يَيْتِمْ yaytim		تَيْتِمَا taytimā	يَيْتِمَا yaytimā		نَيْتِمْ naytim	تَيْتِمُوا taytimū	يَيْتِمُوا yaytimū
	f		تَيْتِمِي taytimī	تَيْتِمْ taytim			تَيْتِمَا taytimā			تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
imperative الْأَمْر	m		اِيتِمْ ītim			اِيتِمَا ītimā				اِيتِمُوا ītimū
	f		اِيتِمِي ītimī							اِيتِمْنَ ītimna

Verb

يَتَّمَ • (yattama) II, non-past يُيَتِّمُ‎ (yuyattimu)

1. to orphan, to bereave of the parents

Conjugation

Conjugation of

يَتَّمَ

(form-II sound)

verbal noun الْمَصْدَر						تَيْتِيم taytīm
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُيَتِّم muyattim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُيَتَّم muyattam
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَّمْتُ yattamtu	يَتَّمْتَ yattamta	يَتَّمَ yattama		يَتَّمْتُمَا yattamtumā	يَتَّمَا yattamā		يَتَّمْنَا yattamnā	يَتَّمْتُمْ yattamtum	يَتَّمُوا yattamū
	f		يَتَّمْتِ yattamti	يَتَّمَتْ yattamat			يَتَّمَتَا yattamatā			يَتَّمْتُنَّ yattamtunna	يَتَّمْنَ yattamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُيَتِّمُ ʔuyattimu	تُيَتِّمُ tuyattimu	يُيَتِّمُ yuyattimu		تُيَتِّمَانِ tuyattimāni	يُيَتِّمَانِ yuyattimāni		نُيَتِّمُ nuyattimu	تُيَتِّمُونَ tuyattimūna	يُيَتِّمُونَ yuyattimūna
	f		تُيَتِّمِينَ tuyattimīna	تُيَتِّمُ tuyattimu			تُيَتِّمَانِ tuyattimāni			تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتِّمَ ʔuyattima	تُيَتِّمَ tuyattima	يُيَتِّمَ yuyattima		تُيَتِّمَا tuyattimā	يُيَتِّمَا yuyattimā		نُيَتِّمَ nuyattima	تُيَتِّمُوا tuyattimū	يُيَتِّمُوا yuyattimū
	f		تُيَتِّمِي tuyattimī	تُيَتِّمَ tuyattima			تُيَتِّمَا tuyattimā			تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتِّمْ ʔuyattim	تُيَتِّمْ tuyattim	يُيَتِّمْ yuyattim		تُيَتِّمَا tuyattimā	يُيَتِّمَا yuyattimā		نُيَتِّمْ nuyattim	تُيَتِّمُوا tuyattimū	يُيَتِّمُوا yuyattimū
	f		تُيَتِّمِي tuyattimī	تُيَتِّمْ tuyattim			تُيَتِّمَا tuyattimā			تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
imperative الْأَمْر	m		يَتِّمْ yattim			يَتِّمَا yattimā				يَتِّمُوا yattimū
	f		يَتِّمِي yattimī							يَتِّمْنَ yattimna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يُتِّمْتُ yuttimtu	يُتِّمْتَ yuttimta	يُتِّمَ yuttima		يُتِّمْتُمَا yuttimtumā	يُتِّمَا yuttimā		يُتِّمْنَا yuttimnā	يُتِّمْتُمْ yuttimtum	يُتِّمُوا yuttimū
	f		يُتِّمْتِ yuttimti	يُتِّمَتْ yuttimat			يُتِّمَتَا yuttimatā			يُتِّمْتُنَّ yuttimtunna	يُتِّمْنَ yuttimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُيَتَّمُ ʔuyattamu	تُيَتَّمُ tuyattamu	يُيَتَّمُ yuyattamu		تُيَتَّمَانِ tuyattamāni	يُيَتَّمَانِ yuyattamāni		نُيَتَّمُ nuyattamu	تُيَتَّمُونَ tuyattamūna	يُيَتَّمُونَ yuyattamūna
	f		تُيَتَّمِينَ tuyattamīna	تُيَتَّمُ tuyattamu			تُيَتَّمَانِ tuyattamāni			تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتَّمَ ʔuyattama	تُيَتَّمَ tuyattama	يُيَتَّمَ yuyattama		تُيَتَّمَا tuyattamā	يُيَتَّمَا yuyattamā		نُيَتَّمَ nuyattama	تُيَتَّمُوا tuyattamū	يُيَتَّمُوا yuyattamū
	f		تُيَتَّمِي tuyattamī	تُيَتَّمَ tuyattama			تُيَتَّمَا tuyattamā			تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتَّمْ ʔuyattam	تُيَتَّمْ tuyattam	يُيَتَّمْ yuyattam		تُيَتَّمَا tuyattamā	يُيَتَّمَا yuyattamā		نُيَتَّمْ nuyattam	تُيَتَّمُوا tuyattamū	يُيَتَّمُوا yuyattamū
	f		تُيَتَّمِي tuyattamī	تُيَتَّمْ tuyattam			تُيَتَّمَا tuyattamā			تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna

Noun

يَتَم • (yatam) m

1. verbal noun of يَتِمَ (yatima) (form I)

Declension

Declension of noun يَتَم (yatam)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتَم yatam	الْيَتَم al-yatam	يَتَم yatam
Nominative	يَتَمٌ yatamun	الْيَتَمُ al-yatamu	يَتَمُ yatamu
Accusative	يَتَمًا yataman	الْيَتَمَ al-yatama	يَتَمَ yatama
Genitive	يَتَمٍ yatamin	الْيَتَمِ al-yatami	يَتَمِ yatami

Noun

يَتْم or يُتْم • (yatm or yutm) m

1. verbal noun of يَتُمَ (yatuma) (form I)
2. verbal noun of يَتَمَ (yatama) (form I)

Declension

Declension of noun يَتْم (yatm)‎; يُتْم (yutm)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm	الْيَتْم‎; الْيُتْم al-yatm‎; al-yutm	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm
Nominative	يَتْمٌ‎; يُتْمٌ yatmun‎; yutmun	الْيَتْمُ‎; الْيُتْمُ al-yatmu‎; al-yutmu	يَتْمُ‎; يُتْمُ yatmu‎; yutmu
Accusative	يَتْمًا‎; يُتْمًا yatman‎; yutman	الْيَتْمَ‎; الْيُتْمَ al-yatma‎; al-yutma	يَتْمَ‎; يُتْمَ yatma‎; yutma
Genitive	يَتْمٍ‎; يُتْمٍ yatmin‎; yutmin	الْيَتْمِ‎; الْيُتْمِ al-yatmi‎; al-yutmi	يَتْمِ‎; يُتْمِ yatmi‎; yutmi

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

يَتِمُّ • (yatimmu) (form I)

1. third-person masculine singular non-past active indicative of تَمَّ (tamma)

Verb

يَتِمَّ • (yatimma) (form I)

1. third-person masculine singular non-past active subjunctive of تَمَّ (tamma)
2. third-person masculine singular non-past active jussive of تَمَّ (tamma)

Verb

يَتِمِّ • (yatimmi) (form I)

1. third-person masculine singular non-past active jussive of تَمَّ (tamma)

Verb

يُتَمُّ • (yutammu) (form I)

1. third-person masculine singular non-past passive indicative of تَمَّ (tamma)

Verb

يُتَمَّ • (yutamma) (form I)

1. third-person masculine singular non-past passive subjunctive of تَمَّ (tamma)
2. third-person masculine singular non-past passive jussive of تَمَّ (tamma)

Verb

يُتَمِّ • (yutammi) (form I)

1. third-person masculine singular non-past passive jussive of تَمَّ (tamma)

Etymology 3

Verb

يُتِمُّ • (yutimmu) (form IV)

1. third-person masculine singular non-past active indicative of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتِمَّ • (yutimma) (form IV)

1. third-person masculine singular non-past active subjunctive of أَتَمَّ (ʔatamma)
2. third-person masculine singular non-past active jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتِمِّ • (yutimmi) (form IV)

1. third-person masculine singular non-past active jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتَمُّ • (yutammu) (form IV)

1. third-person masculine singular non-past passive indicative of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتَمَّ • (yutamma) (form IV)

1. third-person masculine singular non-past passive subjunctive of أَتَمَّ (ʔatamma)
2. third-person masculine singular non-past passive jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتَمِّ • (yutammi) (form IV)

1. third-person masculine singular non-past passive jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)