दंष्ट्र

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Iranian *dánštram, from Proto-Indo-European *denḱ-trom, from *denḱ- (“to bite”) + *-trom (suffix denoting a tool or an intrument for an action). Cognate with Avestan 𐬙𐬌𐬲𐬌-𐬛𐬄𐬯𐬙𐬭𐬀 (tiži-dąstra, “having sharp teeth”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /dɐ̃́ʂ.ʈɾɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈd̪ɐ̃ʂ.ʈɾɐ/

Noun

दंष्ट्र • (dáṃṣṭra) stem, m

1. large tooth, tusk, fang
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 2.13.4:

     असिन्वन्दंष्ट्रैः पितुरत्ति भोजनं

     asinvandaṃṣṭraiḥ pituratti bhojanaṃ

     Greedily with his teeth he eats the master's food.

   • c. 1200 BCE – 1000 BCE, Atharvaveda

Declension

Masculine a-stem declension of दंष्ट्र (dáṃṣṭra)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दंष्ट्रः dáṃṣṭraḥ	दंष्ट्रौ / दंष्ट्रा¹ dáṃṣṭrau / dáṃṣṭrā¹	दंष्ट्राः / दंष्ट्रासः¹ dáṃṣṭrāḥ / dáṃṣṭrāsaḥ¹
Vocative	दंष्ट्र dáṃṣṭra	दंष्ट्रौ / दंष्ट्रा¹ dáṃṣṭrau / dáṃṣṭrā¹	दंष्ट्राः / दंष्ट्रासः¹ dáṃṣṭrāḥ / dáṃṣṭrāsaḥ¹
Accusative	दंष्ट्रम् dáṃṣṭram	दंष्ट्रौ / दंष्ट्रा¹ dáṃṣṭrau / dáṃṣṭrā¹	दंष्ट्रान् dáṃṣṭrān
Instrumental	दंष्ट्रेण dáṃṣṭreṇa	दंष्ट्राभ्याम् dáṃṣṭrābhyām	दंष्ट्रैः / दंष्ट्रेभिः¹ dáṃṣṭraiḥ / dáṃṣṭrebhiḥ¹
Dative	दंष्ट्राय dáṃṣṭrāya	दंष्ट्राभ्याम् dáṃṣṭrābhyām	दंष्ट्रेभ्यः dáṃṣṭrebhyaḥ
Ablative	दंष्ट्रात् dáṃṣṭrāt	दंष्ट्राभ्याम् dáṃṣṭrābhyām	दंष्ट्रेभ्यः dáṃṣṭrebhyaḥ
Genitive	दंष्ट्रस्य dáṃṣṭrasya	दंष्ट्रयोः dáṃṣṭrayoḥ	दंष्ट्राणाम् dáṃṣṭrāṇām
Locative	दंष्ट्रे dáṃṣṭre	दंष्ट्रयोः dáṃṣṭrayoḥ	दंष्ट्रेषु dáṃṣṭreṣu
Notes	¹Vedic

References

• Monier Williams (1899) “दंष्ट्र”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 464.