स्थूणा

Sanskrit

From Proto-Indo-Iranian *stʰuHnáH (“pillar”), from Proto-Indo-European *sth₂-uh₂-néh₂, from *steh₂- (“to stand”). Cognate with Avestan 𐬯𐬙𐬏𐬥𐬀 (stūna), Persian (sotun, “pillar”).

स्थूणा • (sthū́ṇā) stem, f

column, pillar
- c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.59.1:
  वैश्वानर नाभिरसि क्षितीनां स्थूणेव जनाँ उपमिद्ययन्थ ॥
  vaiśvānara nābhirasi kṣitīnāṃ sthūṇeva janām̐ upamidyayantha.
  Centre art thou, Vaiśvānara, of the settlements of people, sustaining men like a deep-founded pillar.

Feminine ā-stem declension of स्थूणा (sthū́ṇā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्थूणा sthū́ṇā	स्थूणे sthū́ṇe	स्थूणाः sthū́ṇāḥ
Vocative	स्थूणे sthū́ṇe	स्थूणे sthū́ṇe	स्थूणाः sthū́ṇāḥ
Accusative	स्थूणाम् sthū́ṇām	स्थूणे sthū́ṇe	स्थूणाः sthū́ṇāḥ
Instrumental	स्थूणया / स्थूणा¹ sthū́ṇayā / sthū́ṇā¹	स्थूणाभ्याम् sthū́ṇābhyām	स्थूणाभिः sthū́ṇābhiḥ
Dative	स्थूणायै sthū́ṇāyai	स्थूणाभ्याम् sthū́ṇābhyām	स्थूणाभ्यः sthū́ṇābhyaḥ
Ablative	स्थूणायाः / स्थूणायै² sthū́ṇāyāḥ / sthū́ṇāyai²	स्थूणाभ्याम् sthū́ṇābhyām	स्थूणाभ्यः sthū́ṇābhyaḥ
Genitive	स्थूणायाः / स्थूणायै² sthū́ṇāyāḥ / sthū́ṇāyai²	स्थूणयोः sthū́ṇayoḥ	स्थूणानाम् sthū́ṇānām
Locative	स्थूणायाम् sthū́ṇāyām	स्थूणयोः sthū́ṇayoḥ	स्थूणासु sthū́ṇāsu
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Pali: thūṇā
Prakrit: 𑀣𑀽𑀡𑀸 (thūṇā)
- → Malayalam: തൂണ് (tūṇŭ), തൂൺ (tūṇ); സ്ഥൂണ (sthūṇa) — tatsama
- → Tamil: தூண் (tūṇ)