திரு

Tamil

Etymology

Inherited from Old Tamil 𑀢𑀺𑀭𑀼 (tiru), probably from Sanskrit श्री (śrī). If so, it is a doublet of ஶ்ரீ (śrī).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• IPA^(key): /t̪iɾɯ/

Noun

திரு • (tiru)

1. (honorific) mister

Coordinate terms

• திருமதி (tirumati)

Adjective

திரு • (tiru)

1. holy, sacred
2. honourable, respectable
3. pure, untainted

Derived terms

• திருத்தந்தை (tiruttantai)
• திருத்தலம் (tiruttalam)
• திருத்தூதர் (tiruttūtar)
• திருத்தொண்டர் (tiruttoṇṭar)
• திருநங்கை (tirunaṅkai)
• திருநம்பி (tirunampi)
• திருனர் (tiruṉar)
• திருப்பெயர் (tiruppeyar)
• திருமணம் (tirumaṇam)
• திருமறை (tirumaṟai)
• திருமுகம் (tirumukam)
• திருமுறை (tirumuṟai)
• திருமுழுக்கு (tirumuḻukku)
• திருவிளையாடல் (tiruviḷaiyāṭal)
• திருவிழா (tiruviḻā)
• திருவிவிலியம் (tiruviviliyam)

Descendants

• → Telugu: తిరు (tiru)

References

• University of Madras (1924–1936) “திரு”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press