దిక్కు

See also: దక్కు and దుక్కి

Telugu

Etymology

From Sanskrit दिक् (dik), nominative singular of दिश् (diś, “point”). Cognate with Kannada ದಿಕ್ಕು (dikku), Malayalam ദിക്ക് (dikkŭ), Tamil திக்கு (tikku). Doublet of దిశ (diśa).

Pronunciation

• IPA^(key): /d̪ikːu/
• Rhymes: -క్కు

Noun

దిక్కు • (dikku) n (plural దిక్కులు)

1. A quarter, part, side, direction.

   Synonyms: మూల (mūla), దిశ (diśa)

2. An airt or point of the compass.

   Synonyms: మూల (mūla), దిశ (diśa)

Derived terms

• అష్టదిక్కులు (aṣṭadikkulu)
• అష్టదిక్పాలకులు (aṣṭadikpālakulu)
• దిక్పతి (dikpati)
• దిక్పాలకుడు (dikpālakuḍu)
• దిక్పాలుడు (dikpāluḍu)
• దిక్సూచి (diksūci)

 

References

• "దిక్కు" in Charles Philip Brown (1903) A Telugu-English dictionary, Madras: Promoting Christian Knowledge, page 591