เป่ย์จิง
Thai edit
Etymology edit
Learned borrowing from Mandarin 北京 (Běijīng).
Pronunciation edit
Orthographic | เป่ย์จิง e p ˋ y ʻ t͡ɕ i ŋ | |
Phonemic | เป่-จิง e p ˋ – t͡ɕ i ŋ | |
Romanization | Paiboon | bpèe-jing |
Royal Institute | pe-ching | |
(standard) IPA(key) | /peː˨˩.t͡ɕiŋ˧/(R) |
Proper noun edit
เป่ย์จิง • (bpèe-jing)