အောန်စိုတ်
Mon edit
Etymology edit
အောန် (ʼon, “few”) + စိုတ် (cət, “mind”)
Pronunciation edit
Adjective edit
အောန်စိုတ် (ʼoncət)
References edit
- ^ Sakamoto, Yasuyuki (1994) Mon - Japanese Dictionary[1] (in Japanese), Tokyo: Institute for the Study of Languages and Cultures of Asia and Africa, Tokyo University of Foreign Studies, pages 177, 1185
- ^ Jenny, Mathias (2019) “Mon”, in Alice Vittrant and Justin Watkins, editors, The Mainland Southeast Asia Linguistic Area[2], Berlin: Mouton, , →ISBN, page 286 of 277–319
- ^ อนุสรณ์ สถานนท์, ร้อยตรี [Anusorn Sathanon, Sub-Lt.] (1984) พจนานุกรม มอญ-ไทย [Mon-Thai Dictionary], page 6; Thai translation of Halliday, R. (1922) A Mon-English Dictionary, Bangkok: Siam Society (2nd ed.: Rangoon: Mon Cultural Section, Ministry of Union Culture, Govt. of the Union of Burma, 1955).
- ^ จำปี ซื่อสัตย์ [Champi Suesat] (2007[2008]) “น้อยใจ”, in พจนานุกรมไทย-มอญ สำเนียงมอญลพบุรี [Thai-Mon (Lopburi Dialect) Dictionary] (in Thai), ปทุมธานี [Pathum Thani]: วัดจันทน์กะพ้อ [Chan Kapho Temple], page 110