ἀμελέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀμελής (amelḗs) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.me.lé.ɔː/ → /a.meˈle.o/ → /a.meˈle.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.me.lé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.meˈle.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.meˈle.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.meˈle.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.meˈle.o/

Verb

ἀμελέω • (ameléō)

1. to not worry about, to not care for, to disregard

Inflection

   Present: ἀμελέω, ἀμελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμελέω	ἀμελέεις	ἀμελέει	ἀμελέετον	ἀμελέετον	ἀμελέομεν	ἀμελέετε	ἀμελέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμελέω	ἀμελέῃς	ἀμελέῃ	ἀμελέητον	ἀμελέητον	ἀμελέωμεν	ἀμελέητε	ἀμελέωσῐ(ν)
	optative	ἀμελέοιμῐ	ἀμελέοις	ἀμελέοι	ἀμελέοιτον	ἀμελεοίτην	ἀμελέοιμεν	ἀμελέοιτε	ἀμελέοιεν
	imperative		ἀμέλεε	ἀμελεέτω	ἀμελέετον	ἀμελεέτων		ἀμελέετε	ἀμελεόντων
middle/ passive	indicative	ἀμελέομαι	ἀμελέῃ, ἀμελέει	ἀμελέεται	ἀμελέεσθον	ἀμελέεσθον	ἀμελεόμεθᾰ	ἀμελέεσθε	ἀμελέονται
	subjunctive	ἀμελέωμαι	ἀμελέῃ	ἀμελέηται	ἀμελέησθον	ἀμελέησθον	ἀμελεώμεθᾰ	ἀμελέησθε	ἀμελέωνται
	optative	ἀμελεοίμην	ἀμελέοιο	ἀμελέοιτο	ἀμελέοισθον	ἀμελεοίσθην	ἀμελεοίμεθᾰ	ἀμελέοισθε	ἀμελέοιντο
	imperative		ἀμελέου	ἀμελεέσθω	ἀμελέεσθον	ἀμελεέσθων		ἀμελέεσθε	ἀμελεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμελέειν				ἀμελέεσθαι
participle	m	ἀμελέων				ἀμελεόμενος
	f	ἀμελέουσᾰ				ἀμελεομένη
	n	ἀμελέον				ἀμελεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀμελῶ, ἀμελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμελῶ	ἀμελεῖς	ἀμελεῖ	ἀμελεῖτον	ἀμελεῖτον	ἀμελοῦμεν	ἀμελεῖτε	ἀμελοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμελῶ	ἀμελῇς	ἀμελῇ	ἀμελῆτον	ἀμελῆτον	ἀμελῶμεν	ἀμελῆτε	ἀμελῶσῐ(ν)
	optative	ἀμελοίην, ἀμελοῖμῐ	ἀμελοίης, ἀμελοῖς	ἀμελοίη, ἀμελοῖ	ἀμελοῖτον, ἀμελοίητον	ἀμελοίτην, ἀμελοιήτην	ἀμελοῖμεν, ἀμελοίημεν	ἀμελοῖτε, ἀμελοίητε	ἀμελοῖεν, ἀμελοίησᾰν
	imperative		ἀμέλει	ἀμελείτω	ἀμελεῖτον	ἀμελείτων		ἀμελεῖτε	ἀμελούντων
middle/ passive	indicative	ἀμελοῦμαι	ἀμελεῖ, ἀμελῇ	ἀμελεῖται	ἀμελεῖσθον	ἀμελεῖσθον	ἀμελούμεθᾰ	ἀμελεῖσθε	ἀμελοῦνται
	subjunctive	ἀμελῶμαι	ἀμελῇ	ἀμελῆται	ἀμελῆσθον	ἀμελῆσθον	ἀμελώμεθᾰ	ἀμελῆσθε	ἀμελῶνται
	optative	ἀμελοίμην	ἀμελοῖο	ἀμελοῖτο	ἀμελοῖσθον	ἀμελοίσθην	ἀμελοίμεθᾰ	ἀμελοῖσθε	ἀμελοῖντο
	imperative		ἀμελοῦ	ἀμελείσθω	ἀμελεῖσθον	ἀμελείσθων		ἀμελεῖσθε	ἀμελείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμελεῖν				ἀμελεῖσθαι
participle	m	ἀμελῶν				ἀμελούμενος
	f	ἀμελοῦσᾰ				ἀμελουμένη
	n	ἀμελοῦν				ἀμελούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠμέλεον, ἠμελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠμέλεον	ἠμέλεες	ἠμέλεε(ν)	ἠμελέετον	ἠμελεέτην	ἠμελέομεν	ἠμελέετε	ἠμέλεον
middle/ passive	indicative	ἠμελεόμην	ἠμελέου	ἠμελέετο	ἠμελέεσθον	ἠμελεέσθην	ἠμελεόμεθᾰ	ἠμελέεσθε	ἠμελέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠμέλουν, ἠμελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠμέλουν	ἠμέλεις	ἠμέλει	ἠμελεῖτον	ἠμελείτην	ἠμελοῦμεν	ἠμελεῖτε	ἠμέλουν
middle/ passive	indicative	ἠμελούμην	ἠμελοῦ	ἠμελεῖτο	ἠμελεῖσθον	ἠμελείσθην	ἠμελούμεθᾰ	ἠμελεῖσθε	ἠμελοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀμελήσω, ἀμελήσομαι, ἀμεληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμελήσω	ἀμελήσεις	ἀμελήσει	ἀμελήσετον	ἀμελήσετον	ἀμελήσομεν	ἀμελήσετε	ἀμελήσουσῐ(ν)
	optative	ἀμελήσοιμῐ	ἀμελήσοις	ἀμελήσοι	ἀμελήσοιτον	ἀμελησοίτην	ἀμελήσοιμεν	ἀμελήσοιτε	ἀμελήσοιεν
middle	indicative	ἀμελήσομαι	ἀμελήσῃ, ἀμελήσει	ἀμελήσεται	ἀμελήσεσθον	ἀμελήσεσθον	ἀμελησόμεθᾰ	ἀμελήσεσθε	ἀμελήσονται
	optative	ἀμελησοίμην	ἀμελήσοιο	ἀμελήσοιτο	ἀμελήσοισθον	ἀμελησοίσθην	ἀμελησοίμεθᾰ	ἀμελήσοισθε	ἀμελήσοιντο
passive	indicative	ἀμεληθήσομαι	ἀμεληθήσῃ	ἀμεληθήσεται	ἀμεληθήσεσθον	ἀμεληθήσεσθον	ἀμεληθησόμεθᾰ	ἀμεληθήσεσθε	ἀμεληθήσονται
	optative	ἀμεληθησοίμην	ἀμεληθήσοιο	ἀμεληθήσοιτο	ἀμεληθήσοισθον	ἀμεληθησοίσθην	ἀμεληθησοίμεθᾰ	ἀμεληθήσοισθε	ἀμεληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀμελήσειν			ἀμελήσεσθαι		ἀμεληθήσεσθαι
participle	m	ἀμελήσων			ἀμελησόμενος		ἀμεληθησόμενος
	f	ἀμελήσουσᾰ			ἀμελησομένη		ἀμεληθησομένη
	n	ἀμελῆσον			ἀμελησόμενον		ἀμεληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠμέλησᾰ, ἠμελησᾰ́μην, ἠμελήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠμέλησᾰ	ἠμέλησᾰς	ἠμέλησε(ν)	ἠμελήσᾰτον	ἠμελησᾰ́την	ἠμελήσᾰμεν	ἠμελήσᾰτε	ἠμέλησᾰν
	subjunctive	ἀμελήσω	ἀμελήσῃς	ἀμελήσῃ	ἀμελήσητον	ἀμελήσητον	ἀμελήσωμεν	ἀμελήσητε	ἀμελήσωσῐ(ν)
	optative	ἀμελήσαιμῐ	ἀμελήσειᾰς, ἀμελήσαις	ἀμελήσειε(ν), ἀμελήσαι	ἀμελήσαιτον	ἀμελησαίτην	ἀμελήσαιμεν	ἀμελήσαιτε	ἀμελήσειᾰν, ἀμελήσαιεν
	imperative		ἀμέλησον	ἀμελησᾰ́τω	ἀμελήσᾰτον	ἀμελησᾰ́των		ἀμελήσᾰτε	ἀμελησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠμελησᾰ́μην	ἠμελήσω	ἠμελήσᾰτο	ἠμελήσᾰσθον	ἠμελησᾰ́σθην	ἠμελησᾰ́μεθᾰ	ἠμελήσᾰσθε	ἠμελήσᾰντο
	subjunctive	ἀμελήσωμαι	ἀμελήσῃ	ἀμελήσηται	ἀμελήσησθον	ἀμελήσησθον	ἀμελησώμεθᾰ	ἀμελήσησθε	ἀμελήσωνται
	optative	ἀμελησαίμην	ἀμελήσαιο	ἀμελήσαιτο	ἀμελήσαισθον	ἀμελησαίσθην	ἀμελησαίμεθᾰ	ἀμελήσαισθε	ἀμελήσαιντο
	imperative		ἀμέλησαι	ἀμελησᾰ́σθω	ἀμελήσᾰσθον	ἀμελησᾰ́σθων		ἀμελήσᾰσθε	ἀμελησᾰ́σθων
passive	indicative	ἠμελήθην	ἠμελήθης	ἠμελήθη	ἠμελήθητον	ἠμεληθήτην	ἠμελήθημεν	ἠμελήθητε	ἠμελήθησᾰν
	subjunctive	ἀμεληθῶ	ἀμεληθῇς	ἀμεληθῇ	ἀμεληθῆτον	ἀμεληθῆτον	ἀμεληθῶμεν	ἀμεληθῆτε	ἀμεληθῶσῐ(ν)
	optative	ἀμεληθείην	ἀμεληθείης	ἀμεληθείη	ἀμεληθεῖτον, ἀμεληθείητον	ἀμεληθείτην, ἀμεληθειήτην	ἀμεληθεῖμεν, ἀμεληθείημεν	ἀμεληθεῖτε, ἀμεληθείητε	ἀμεληθεῖεν, ἀμεληθείησᾰν
	imperative		ἀμελήθητῐ	ἀμεληθήτω	ἀμελήθητον	ἀμεληθήτων		ἀμελήθητε	ἀμεληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀμελῆσαι			ἀμελήσᾰσθαι		ἀμεληθῆναι
participle	m	ἀμελήσᾱς			ἀμελησᾰ́μενος		ἀμεληθείς
	f	ἀμελήσᾱσᾰ			ἀμελησᾰμένη		ἀμεληθεῖσᾰ
	n	ἀμελῆσᾰν			ἀμελησᾰ́μενον		ἀμεληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠμέληκᾰ, ἠμέλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠμέληκᾰ	ἠμέληκᾰς	ἠμέληκε(ν)	ἠμελήκᾰτον	ἠμελήκᾰτον	ἠμελήκᾰμεν	ἠμελήκᾰτε	ἠμελήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠμελήκω	ἠμελήκῃς	ἠμελήκῃ	ἠμελήκητον	ἠμελήκητον	ἠμελήκωμεν	ἠμελήκητε	ἠμελήκωσῐ(ν)
	optative	ἠμελήκοιμῐ, ἠμεληκοίην	ἠμελήκοις, ἠμεληκοίης	ἠμελήκοι, ἠμεληκοίη	ἠμελήκοιτον	ἠμεληκοίτην	ἠμελήκοιμεν	ἠμελήκοιτε	ἠμελήκοιεν
	imperative		ἠμέληκε	ἠμεληκέτω	ἠμελήκετον	ἠμεληκέτων		ἠμελήκετε	ἠμεληκόντων
middle/ passive	indicative	ἠμέλημαι	ἠμέλησαι	ἠμέληται	ἠμέλησθον	ἠμέλησθον	ἠμελήμεθᾰ	ἠμέλησθε	ἠμέληνται
	subjunctive	ἠμελημένος ὦ	ἠμελημένος ᾖς	ἠμελημένος ᾖ	ἠμελημένω ἦτον	ἠμελημένω ἦτον	ἠμελημένοι ὦμεν	ἠμελημένοι ἦτε	ἠμελημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠμελημένος εἴην	ἠμελημένος εἴης	ἠμελημένος εἴη	ἠμελημένω εἴητον/εἶτον	ἠμελημένω εἰήτην/εἴτην	ἠμελημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠμελημένοι εἴητε/εἶτε	ἠμελημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠμέλησο	ἠμελήσθω	ἠμέλησθον	ἠμελήσθων		ἠμέλησθε	ἠμελήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠμεληκέναι				ἠμελῆσθαι
participle	m	ἠμεληκώς				ἠμελημένος
	f	ἠμεληκυῖᾰ				ἠμελημένη
	n	ἠμεληκός				ἠμελημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἠμελήκειν, ἠμελήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠμελήκειν, ἠμελήκη	ἠμελήκεις, ἠμελήκης	ἠμελήκει(ν)	ἠμελήκετον	ἠμεληκέτην	ἠμελήκεμεν	ἠμελήκετε	ἠμελήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠμελήμην	ἠμέλησο	ἠμέλητο	ἠμέλησθον	ἠμελήσθην	ἠμελήμεθᾰ	ἠμέλησθε	ἠμέληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀμελέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀμελέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀμελέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀμελέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀμελέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀμελέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G272 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • careless idem, page 114.
  • connive at idem, page 161.
  • contemn idem, page 166.
  • despise idem, page 217.
  • discard idem, page 228.
  • disdain idem, page 232.
  • disregard idem, page 238.
  • flout idem, page 329.
  • heedless idem, page 394.
  • ignore idem, page 414.
  • indifference idem, page 433.
  • naught idem, page 552.
  • neglect idem, page 554.
  • overlook idem, page 585.
  • pass idem, page 595.
  • reject idem, page 688.
  • scorn idem, page 740.
  • set idem, page 756.
  • slight idem, page 784.
  • spurn idem, page 806.
  • uncared for idem, page 908.
  • unnoticed idem, page 926.
  • unregarded idem, page 929.