ἀνδρόγυνος

Ancient Greek

Etymology

From ἀνήρ (anḗr, “man”) +‎ γυνή (gunḗ, “woman”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.dró.ɡy.nos/ → /anˈdro.ʝy.nos/ → /anˈdro.ʝi.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.dró.ɡy.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /anˈdro.ɡy.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /anˈdro.ʝy.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /anˈdro.ʝy.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /anˈdro.ʝi.nos/

Adjective

ᾰ̓νδρόγῠνος • (andrógunos) m or f (neuter ᾰ̓νδρόγῠνον); second declension

1. (in masculine, substantive)
   1. hermaphrodite
   2. a man who is womanish, effeminate
   3. pathic, bottom
2. common to men and women
3. (in neuter, substantive, Byzantine law) matrimony

Inflection

Second declension of ᾰ̓νδρόγῠνος; ᾰ̓νδρόγῠνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓νδρόγῠνος andrógunos	ᾰ̓νδρόγῠνον andrógunon		ᾰ̓νδρογῠ́νω androgúnō	ᾰ̓νδρογῠ́νω androgúnō		ᾰ̓νδρόγῠνοι andrógunoi	ᾰ̓νδρόγῠνᾰ andróguna
Genitive		ᾰ̓νδρογῠ́νου androgúnou	ᾰ̓νδρογῠ́νου androgúnou		ᾰ̓νδρογῠ́νοιν androgúnoin	ᾰ̓νδρογῠ́νοιν androgúnoin		ᾰ̓νδρογῠ́νων androgúnōn	ᾰ̓νδρογῠ́νων androgúnōn
Dative		ᾰ̓νδρογῠ́νῳ androgúnōi	ᾰ̓νδρογῠ́νῳ androgúnōi		ᾰ̓νδρογῠ́νοιν androgúnoin	ᾰ̓νδρογῠ́νοιν androgúnoin		ᾰ̓νδρογῠ́νοις androgúnois	ᾰ̓νδρογῠ́νοις androgúnois
Accusative		ᾰ̓νδρόγῠνον andrógunon	ᾰ̓νδρόγῠνον andrógunon		ᾰ̓νδρογῠ́νω androgúnō	ᾰ̓νδρογῠ́νω androgúnō		ᾰ̓νδρογῠ́νους androgúnous	ᾰ̓νδρόγῠνᾰ andróguna
Vocative		ᾰ̓νδρόγῠνε andrógune	ᾰ̓νδρόγῠνον andrógunon		ᾰ̓νδρογῠ́νω androgúnō	ᾰ̓νδρογῠ́νω androgúnō		ᾰ̓νδρόγῠνοι andrógunoi	ᾰ̓νδρόγῠνᾰ andróguna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓νδρογῠ́νως androgúnōs			ᾰ̓νδρογῠνώτερος androgunṓteros			ᾰ̓νδρογῠνώτᾰτος androgunṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀνδρογύναιος (androgúnaios)
• ἀνδρογυνοχωριστής (androgunokhōristḗs)

Descendants

• Greek: ανδρόγυνος (andrógynos)
• → Latin: androgynus
• → Hebrew: אַנְדְּרוֹגִינוֹס (andróginos)

Further reading

• “ἀνδρόγυνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀνδρόγυνος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀνδρόγυνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνδρόγυνος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)