ἀποτίνω

See also: αποτίνω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀπυτείω (aputeíō) — Arcadocypriot

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ τίνω (tínō)

Pronunciation

Attic:

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.tí.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈti.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈti.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈti.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈti.no/

Epic:

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.tǐː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈti.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈti.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈti.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈti.no/

Verb

ἀποτῐ́νω • (apotínō) (Attic)
ἀποτῑ́νω • (apotī́nō) (Epic)

to pay back, repay, return
to pay for
to make atonement
to pay in full
(middle voice) to exact or require a penalty from
to avenge oneself on, punish
to take vengeance for, punish (a misdeed etc.)
to take vengeance

Conjugation

Present: ἀποτῐ́νω, ἀποτῐ́νομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτῐ́νω	ἀποτῐ́νεις	ἀποτῐ́νει	ἀποτῐ́νετον	ἀποτῐ́νετον	ἀποτῐ́νομεν	ἀποτῐ́νετε	ἀποτῐ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτῐ́νω	ἀποτῐ́νῃς	ἀποτῐ́νῃ	ἀποτῐ́νητον	ἀποτῐ́νητον	ἀποτῐ́νωμεν	ἀποτῐ́νητε	ἀποτῐ́νωσῐ(ν)
	optative	ἀποτῐ́νοιμῐ	ἀποτῐ́νοις	ἀποτῐ́νοι	ἀποτῐ́νοιτον	ἀποτῐνοίτην	ἀποτῐ́νοιμεν	ἀποτῐ́νοιτε	ἀποτῐ́νοιεν
	imperative		ἀπότῐνε	ἀποτῐνέτω	ἀποτῐ́νετον	ἀποτῐνέτων		ἀποτῐ́νετε	ἀποτῐνόντων
middle/ passive	indicative	ἀποτῐ́νομαι	ἀποτῐ́νῃ, ἀποτῐ́νει	ἀποτῐ́νεται	ἀποτῐ́νεσθον	ἀποτῐ́νεσθον	ἀποτῐνόμεθᾰ	ἀποτῐ́νεσθε	ἀποτῐ́νονται
	subjunctive	ἀποτῐ́νωμαι	ἀποτῐ́νῃ	ἀποτῐ́νηται	ἀποτῐ́νησθον	ἀποτῐ́νησθον	ἀποτῐνώμεθᾰ	ἀποτῐ́νησθε	ἀποτῐ́νωνται
	optative	ἀποτῐνοίμην	ἀποτῐ́νοιο	ἀποτῐ́νοιτο	ἀποτῐ́νοισθον	ἀποτῐνοίσθην	ἀποτῐνοίμεθᾰ	ἀποτῐ́νοισθε	ἀποτῐ́νοιντο
	imperative		ἀποτῐ́νου	ἀποτῐνέσθω	ἀποτῐ́νεσθον	ἀποτῐνέσθων		ἀποτῐ́νεσθε	ἀποτῐνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτῐ́νειν				ἀποτῐ́νεσθαι
participle	m	ἀποτῐ́νων				ἀποτῐνόμενος
	f	ἀποτῐ́νουσᾰ				ἀποτῐνομένη
	n	ἀποτῐ́νον				ἀποτῐνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀποτῑ́νω, ἀποτῑ́νομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτῑ́νω	ἀποτῑ́νεις	ἀποτῑ́νει	ἀποτῑ́νετον	ἀποτῑ́νετον	ἀποτῑ́νομεν	ἀποτῑ́νετε	ἀποτῑ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτῑ́νω, ἀποτῑ́νωμῐ	ἀποτῑ́νῃς, ἀποτῑ́νῃσθᾰ	ἀποτῑ́νῃ, ἀποτῑ́νῃσῐ	ἀποτῑ́νητον	ἀποτῑ́νητον	ἀποτῑ́νωμεν	ἀποτῑ́νητε	ἀποτῑ́νωσῐ(ν)
	optative	ἀποτῑ́νοιμῐ	ἀποτῑ́νοισ(θᾰ)	ἀποτῑ́νοι	ἀποτῑ́νοιτον	ἀποτῑνοίτην	ἀποτῑ́νοιμεν	ἀποτῑ́νοιτε	ἀποτῑ́νοιεν
	imperative		ἀπότῑνε	ἀποτῑνέτω	ἀποτῑ́νετον	ἀποτῑνέτων		ἀποτῑ́νετε	ἀποτῑνόντων
middle/ passive	indicative	ἀποτῑ́νομαι	ἀποτῑ́νεαι	ἀποτῑ́νεται	ἀποτῑ́νεσθον	ἀποτῑ́νεσθον	ἀποτῑνόμε(σ)θᾰ	ἀποτῑ́νεσθε	ἀποτῑ́νονται
	subjunctive	ἀποτῑ́νωμαι	ἀποτῑ́νηαι	ἀποτῑ́νηται	ἀποτῑ́νησθον	ἀποτῑ́νησθον	ἀποτῑνώμε(σ)θᾰ	ἀποτῑ́νησθε	ἀποτῑ́νωνται
	optative	ἀποτῑνοίμην	ἀποτῑ́νοιο	ἀποτῑ́νοιτο	ἀποτῑ́νοισθον	ἀποτῑνοίσθην	ἀποτῑνοίμε(σ)θᾰ	ἀποτῑ́νοισθε	ἀποτῑνοίᾰτο
	imperative		ἀποτῑ́νεο	ἀποτῑνέσθω	ἀποτῑ́νεσθον	ἀποτῑνέσθων		ἀποτῑ́νεσθε	ἀποτῑνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτῑ́νειν/ἀποτῑνέμεν(αι)/ἀποτῑνμέναι				ἀποτῑ́νεσθαι
participle	m	ἀποτῑ́νων				ἀποτῑνόμενος
	f	ἀποτῑ́νουσᾰ				ἀποτῑνομένη
	n	ἀποτῖνον				ἀποτῑνόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέτῐνον, ἀπετῐνόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτῐνον	ἀπέτῐνες	ἀπέτῐνε(ν)	ἀπετῐ́νετον	ἀπετῐνέτην	ἀπετῐ́νομεν	ἀπετῐ́νετε	ἀπέτῐνον
middle/ passive	indicative	ἀπετῐνόμην	ἀπετῐ́νου	ἀπετῐ́νετο	ἀπετῐ́νεσθον	ἀπετῐνέσθην	ἀπετῐνόμεθᾰ	ἀπετῐ́νεσθε	ἀπετῐ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέτῑνον, ἀπετῑνόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτῑνον	ἀπέτῑνες	ἀπέτῑνε(ν)	ἀπετῑ́νετον	ἀπετῑνέτην	ἀπετῑ́νομεν	ἀπετῑ́νετε	ἀπέτῑνον
middle/ passive	indicative	ἀπετῑνόμην	ἀπετῑ́νου	ἀπετῑ́νετο	ἀπετῑ́νεσθον	ἀπετῑνέσθην	ἀπετῑνόμε(σ)θᾰ	ἀπετῑ́νεσθε	ἀπετῑ́νοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποτῐ́σω, ἀποτῐ́σομαι, ἀποτισθήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτῐ́σω	ἀποτῐ́σεις	ἀποτῐ́σει	ἀποτῐ́σετον	ἀποτῐ́σετον	ἀποτῐ́σομεν	ἀποτῐ́σετε	ἀποτῐ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἀποτῐ́σοιμῐ	ἀποτῐ́σοις	ἀποτῐ́σοι	ἀποτῐ́σοιτον	ἀποτῐσοίτην	ἀποτῐ́σοιμεν	ἀποτῐ́σοιτε	ἀποτῐ́σοιεν
middle	indicative	ἀποτῐ́σομαι	ἀποτῐ́σῃ, ἀποτῐ́σει	ἀποτῐ́σεται	ἀποτῐ́σεσθον	ἀποτῐ́σεσθον	ἀποτῐσόμεθᾰ	ἀποτῐ́σεσθε	ἀποτῐ́σονται
middle	optative	ἀποτῐσοίμην	ἀποτῐ́σοιο	ἀποτῐ́σοιτο	ἀποτῐ́σοισθον	ἀποτῐσοίσθην	ἀποτῐσοίμεθᾰ	ἀποτῐ́σοισθε	ἀποτῐ́σοιντο
passive	indicative	ἀποτισθήσομαι	ἀποτισθήσῃ	ἀποτισθήσεται	ἀποτισθήσεσθον	ἀποτισθήσεσθον	ἀποτισθησόμεθᾰ	ἀποτισθήσεσθε	ἀποτισθήσονται
passive	optative	ἀποτισθησοίμην	ἀποτισθήσοιο	ἀποτισθήσοιτο	ἀποτισθήσοισθον	ἀποτισθησοίσθην	ἀποτισθησοίμεθᾰ	ἀποτισθήσοισθε	ἀποτισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτῐ́σειν			ἀποτῐ́σεσθαι		ἀποτισθήσεσθαι
participle	m	ἀποτῐ́σων			ἀποτῐσόμενος		ἀποτισθησόμενος
	f	ἀποτῐ́σουσᾰ			ἀποτῐσομένη		ἀποτισθησομένη
	n	ἀποτῐ́σον			ἀποτῐσόμενον		ἀποτισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποτῑ́σω, ἀποτῑ́σομαι, ἀποτισθήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτῑ́σω	ἀποτῑ́σεις	ἀποτῑ́σει	ἀποτῑ́σετον	ἀποτῑ́σετον	ἀποτῑ́σομεν	ἀποτῑ́σετε	ἀποτῑ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἀποτῑ́σοιμῐ	ἀποτῑ́σοισ(θᾰ)	ἀποτῑ́σοι	ἀποτῑ́σοιτον	ἀποτῑσοίτην	ἀποτῑ́σοιμεν	ἀποτῑ́σοιτε	ἀποτῑ́σοιεν
middle	indicative	ἀποτῑ́σομαι	ἀποτῑ́σεαι	ἀποτῑ́σεται	ἀποτῑ́σεσθον	ἀποτῑ́σεσθον	ἀποτῑσόμε(σ)θᾰ	ἀποτῑ́σεσθε	ἀποτῑ́σονται
middle	optative	ἀποτῑσοίμην	ἀποτῑ́σοιο	ἀποτῑ́σοιτο	ἀποτῑ́σοισθον	ἀποτῑσοίσθην	ἀποτῑσοίμε(σ)θᾰ	ἀποτῑ́σοισθε	ἀποτῑσοίᾰτο
passive	indicative	ἀποτισθήσομαι	ἀποτισθήσῃ	ἀποτισθήσεται	ἀποτισθήσεσθον	ἀποτισθήσεσθον	ἀποτισθησόμε(σ)θᾰ	ἀποτισθήσεσθε	ἀποτισθήσονται
passive	optative	ἀποτισθησοίμην	ἀποτισθήσοιο	ἀποτισθήσοιτο	ἀποτισθήσοισθον	ἀποτισθησοίσθην	ἀποτισθησοίμε(σ)θᾰ	ἀποτισθήσοισθε	ἀποτισθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτῑ́σειν/ἀποτῑσέμεν(αι)/ἀποτῑσμέναι			ἀποτῑ́σεσθαι		ἀποτισθήσεσθαι
participle	m	ἀποτῑ́σων			ἀποτῑσόμενος		ἀποτισθησόμενος
	f	ἀποτῑ́σουσᾰ			ἀποτῑσομένη		ἀποτισθησομένη
	n	ἀποτῖσον			ἀποτῑσόμενον		ἀποτισθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποτείσω, ἀποτείσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτείσω	ἀποτείσεις	ἀποτείσει	ἀποτείσετον	ἀποτείσετον	ἀποτείσομεν	ἀποτείσετε	ἀποτείσουσῐ(ν)
active	optative	ἀποτείσοιμῐ	ἀποτείσοισ(θᾰ)	ἀποτείσοι	ἀποτείσοιτον	ἀποτεισοίτην	ἀποτείσοιμεν	ἀποτείσοιτε	ἀποτείσοιεν
middle	indicative	ἀποτείσομαι	ἀποτείσεαι	ἀποτείσεται	ἀποτείσεσθον	ἀποτείσεσθον	ἀποτεισόμε(σ)θᾰ	ἀποτείσεσθε	ἀποτείσονται
middle	optative	ἀποτεισοίμην	ἀποτείσοιο	ἀποτείσοιτο	ἀποτείσοισθον	ἀποτεισοίσθην	ἀποτεισοίμε(σ)θᾰ	ἀποτείσοισθε	ἀποτεισοίᾰτο
		active			middle
infinitive		ἀποτείσειν/ἀποτεισέμεν(αι)/ἀποτεισμέναι			ἀποτείσεσθαι
participle	m	ἀποτείσων			ἀποτεισόμενος
	f	ἀποτείσουσᾰ			ἀποτεισομένη
	n	ἀποτεῖσον			ἀποτεισόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπέτῐσᾰ, ἀπετῐσᾰ́μην, ἀπετίσθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτῐσᾰ	ἀπέτῐσᾰς	ἀπέτῐσε(ν)	ἀπετῐ́σᾰτον	ἀπετῐσᾰ́την	ἀπετῐ́σᾰμεν	ἀπετῐ́σᾰτε	ἀπέτῐσᾰν
	subjunctive	ἀποτῐ́σω	ἀποτῐ́σῃς	ἀποτῐ́σῃ	ἀποτῐ́σητον	ἀποτῐ́σητον	ἀποτῐ́σωμεν	ἀποτῐ́σητε	ἀποτῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀποτῐ́σαιμῐ	ἀποτῐ́σειᾰς, ἀποτῐ́σαις	ἀποτῐ́σειε(ν), ἀποτῐ́σαι	ἀποτῐ́σαιτον	ἀποτῐσαίτην	ἀποτῐ́σαιμεν	ἀποτῐ́σαιτε	ἀποτῐ́σειᾰν, ἀποτῐ́σαιεν
	imperative		ἀπότῐσον	ἀποτῐσᾰ́τω	ἀποτῐ́σᾰτον	ἀποτῐσᾰ́των		ἀποτῐ́σᾰτε	ἀποτῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπετῐσᾰ́μην	ἀπετῐ́σω	ἀπετῐ́σᾰτο	ἀπετῐ́σᾰσθον	ἀπετῐσᾰ́σθην	ἀπετῐσᾰ́μεθᾰ	ἀπετῐ́σᾰσθε	ἀπετῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀποτῐ́σωμαι	ἀποτῐ́σῃ	ἀποτῐ́σηται	ἀποτῐ́σησθον	ἀποτῐ́σησθον	ἀποτῐσώμεθᾰ	ἀποτῐ́σησθε	ἀποτῐ́σωνται
	optative	ἀποτῐσαίμην	ἀποτῐ́σαιο	ἀποτῐ́σαιτο	ἀποτῐ́σαισθον	ἀποτῐσαίσθην	ἀποτῐσαίμεθᾰ	ἀποτῐ́σαισθε	ἀποτῐ́σαιντο
	imperative		ἀπότῐσαι	ἀποτῐσᾰ́σθω	ἀποτῐ́σᾰσθον	ἀποτῐσᾰ́σθων		ἀποτῐ́σᾰσθε	ἀποτῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπετίσθην	ἀπετίσθης	ἀπετίσθη	ἀπετίσθητον	ἀπετισθήτην	ἀπετίσθημεν	ἀπετίσθητε	ἀπετίσθησᾰν
	subjunctive	ἀποτισθῶ	ἀποτισθῇς	ἀποτισθῇ	ἀποτισθῆτον	ἀποτισθῆτον	ἀποτισθῶμεν	ἀποτισθῆτε	ἀποτισθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτισθείην	ἀποτισθείης	ἀποτισθείη	ἀποτισθεῖτον, ἀποτισθείητον	ἀποτισθείτην, ἀποτισθειήτην	ἀποτισθεῖμεν, ἀποτισθείημεν	ἀποτισθεῖτε, ἀποτισθείητε	ἀποτισθεῖεν, ἀποτισθείησᾰν
	imperative		ἀποτίσθητῐ	ἀποτισθήτω	ἀποτίσθητον	ἀποτισθήτων		ἀποτίσθητε	ἀποτισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτῐ́σαι			ἀποτῐ́σᾰσθαι		ἀποτισθῆναι
participle	m	ἀποτῐ́σᾱς			ἀποτῐσᾰ́μενος		ἀποτισθείς
	f	ἀποτῐ́σᾱσᾰ			ἀποτῐσᾰμένη		ἀποτισθεῖσᾰ
	n	ἀποτῐ́σᾰν			ἀποτῐσᾰ́μενον		ἀποτισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπέτῑσᾰ, ἀπετῑσᾰ́μην, ἀπετίσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτῑσᾰ	ἀπέτῑσᾰς	ἀπέτῑσε(ν)	ἀπετῑ́σᾰτον	ἀπετῑσᾰ́την	ἀπετῑ́σᾰμεν	ἀπετῑ́σᾰτε	ἀπέτῑσᾰν
	subjunctive	ἀποτῑ́σω, ἀποτῑ́σωμῐ	ἀποτῑ́σῃς, ἀποτῑ́σῃσθᾰ	ἀποτῑ́σῃ, ἀποτῑ́σῃσῐ	ἀποτῑ́σητον	ἀποτῑ́σητον	ἀποτῑ́σωμεν	ἀποτῑ́σητε	ἀποτῑ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀποτῑ́σαιμῐ	ἀποτῑ́σαις, ἀποτῑ́σαισθᾰ, ἀποτῑ́σειᾰς	ἀποτῑ́σειε(ν), ἀποτῑ́σαι	ἀποτῑσεῖτον	ἀποτῑσείτην	ἀποτῑσεῖμεν	ἀποτῑσεῖτε	ἀποτῑσεῖεν
	imperative		ἀπότῑσον	ἀποτῑσᾰ́τω	ἀποτῑ́σᾰτον	ἀποτῑσᾰ́των		ἀποτῑ́σᾰτε	ἀποτῑσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπετῑσᾰ́μην	ἀπετῑ́σᾰο	ἀπετῑ́σᾰτο	ἀπετῑ́σᾰσθον	ἀπετῑσᾰ́σθην	ἀπετῑσᾰ́με(σ)θᾰ	ἀπετῑ́σᾰσθε	ἀπετῑ́σᾰντο
	subjunctive	ἀποτῑ́σωμαι	ἀποτῑ́σηαι	ἀποτῑ́σηται	ἀποτῑ́σησθον	ἀποτῑ́σησθον	ἀποτῑσώμε(σ)θᾰ	ἀποτῑ́σησθε	ἀποτῑ́σωνται
	optative	ἀποτῑσαίμην	ἀποτῑ́σαιο	ἀποτῑ́σαιτο	ἀποτῑ́σαισθον	ἀποτῑσαίσθην	ἀποτῑσαίμε(σ)θᾰ	ἀποτῑ́σαισθε	ἀποτῑσαίᾰτο
	imperative		ἀπότῑσαι	ἀποτῑσᾰ́σθω	ἀποτῑ́σᾰσθον	ἀποτῑσᾰ́σθων		ἀποτῑ́σᾰσθε	ἀποτῑσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπετίσθην	ἀπετίσθης	ἀπετίσθη	ἀπετίσθητον	ἀπετισθήτην	ἀπετίσθημεν	ἀπετίσθητε	ἀπετίσθησᾰν, ἀπέτισθεν
	subjunctive	ἀποτισθῶ	ἀποτισθῇς	ἀποτισθῇ	ἀποτισθῆτον	ἀποτισθῆτον	ἀποτισθῶμεν	ἀποτισθῆτε	ἀποτισθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτισθείην	ἀποτισθείης	ἀποτισθείη	ἀποτισθεῖτον, ἀποτισθείητον	ἀποτισθείτην, ἀποτισθειήτην	ἀποτισθεῖμεν, ἀποτισθείημεν	ἀποτισθεῖτε, ἀποτισθείητε	ἀποτίσθειεν, ἀποτισθείησᾰν
	imperative		ἀποτίσθητῐ	ἀποτισθήτω	ἀποτίσθητον	ἀποτισθήτων		ἀποτίσθητε	ἀποτισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτῖσαι/ἀποτῑσᾰ́μεν/ἀποτῑσᾰμέναι			ἀποτῑ́σᾰσθαι		ἀποτισθῆναι/ἀποτισθήμεναι
participle	m	ἀποτῑ́σᾱς			ἀποτῑσᾰ́μενος		ἀποτισθείς
	f	ἀποτῑ́σᾱσᾰ			ἀποτῑσᾰμένη		ἀποτισθεῖσᾰ
	n	ἀποτῖσᾰν			ἀποτῑσᾰ́μενον		ἀποτισθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπέτεισᾰ, ἀπετεισᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτεισᾰ	ἀπέτεισᾰς	ἀπέτεισε(ν)	ἀπετείσᾰτον	ἀπετεισᾰ́την	ἀπετείσᾰμεν	ἀπετείσᾰτε	ἀπέτεισᾰν
	subjunctive	ἀποτείσω, ἀποτείσωμῐ	ἀποτείσῃς, ἀποτείσῃσθᾰ	ἀποτείσῃ, ἀποτείσῃσῐ	ἀποτείσητον	ἀποτείσητον	ἀποτείσωμεν	ἀποτείσητε	ἀποτείσωσῐ(ν)
	optative	ἀποτείσαιμῐ	ἀποτείσαις, ἀποτείσαισθᾰ, ἀποτείσειᾰς	ἀποτείσειε(ν), ἀποτείσαι	ἀποτεισεῖτον	ἀποτεισείτην	ἀποτεισεῖμεν	ἀποτεισεῖτε	ἀποτεισεῖεν
	imperative		ἀπότεισον	ἀποτεισᾰ́τω	ἀποτείσᾰτον	ἀποτεισᾰ́των		ἀποτείσᾰτε	ἀποτεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπετεισᾰ́μην	ἀπετείσᾰο	ἀπετείσᾰτο	ἀπετείσᾰσθον	ἀπετεισᾰ́σθην	ἀπετεισᾰ́με(σ)θᾰ	ἀπετείσᾰσθε	ἀπετείσᾰντο
	subjunctive	ἀποτείσωμαι	ἀποτείσηαι	ἀποτείσηται	ἀποτείσησθον	ἀποτείσησθον	ἀποτεισώμε(σ)θᾰ	ἀποτείσησθε	ἀποτείσωνται
	optative	ἀποτεισαίμην	ἀποτείσαιο	ἀποτείσαιτο	ἀποτείσαισθον	ἀποτεισαίσθην	ἀποτεισαίμε(σ)θᾰ	ἀποτείσαισθε	ἀποτεισαίᾰτο
	imperative		ἀπότεισαι	ἀποτεισᾰ́σθω	ἀποτείσᾰσθον	ἀποτεισᾰ́σθων		ἀποτείσᾰσθε	ἀποτεισᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀποτεῖσαι/ἀποτεισᾰ́μεν/ἀποτεισᾰμέναι			ἀποτείσᾰσθαι
participle	m	ἀποτείσᾱς			ἀποτεισᾰ́μενος
	f	ἀποτείσᾱσᾰ			ἀποτεισᾰμένη
	n	ἀποτεῖσᾰν			ἀποτεισᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

→ Greek: αποτίνω (apotíno) (learned)