ἀπόγειος

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀπόγαιος (apógaios)

Etymology

From ἀπό (apó, “away”) +‎ γῆ (gê, “Earth”) +‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pó.ɡeː.os/ → /aˈpo.ʝi.os/ → /aˈpo.ʝi.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pó.ɡeː.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpo.ɡi.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈpo.ʝi.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈpo.ʝi.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈpo.ʝi.os/

Adjective

ᾰ̓πόγειος • (apógeios) m or f (neuter ᾰ̓πόγειον); second declension

1. far from the Earth

Declension

Second declension of ᾰ̓πόγειος; ᾰ̓πόγειον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓πόγειος apógeios	ᾰ̓πόγειον apógeion		ᾰ̓πογείω apogeíō	ᾰ̓πογείω apogeíō		ᾰ̓πόγειοι apógeioi	ᾰ̓πόγειᾰ apógeia
Genitive		ᾰ̓πογείου apogeíou	ᾰ̓πογείου apogeíou		ᾰ̓πογείοιν apogeíoin	ᾰ̓πογείοιν apogeíoin		ᾰ̓πογείων apogeíōn	ᾰ̓πογείων apogeíōn
Dative		ᾰ̓πογείῳ apogeíōi	ᾰ̓πογείῳ apogeíōi		ᾰ̓πογείοιν apogeíoin	ᾰ̓πογείοιν apogeíoin		ᾰ̓πογείοις apogeíois	ᾰ̓πογείοις apogeíois
Accusative		ᾰ̓πόγειον apógeion	ᾰ̓πόγειον apógeion		ᾰ̓πογείω apogeíō	ᾰ̓πογείω apogeíō		ᾰ̓πογείους apogeíous	ᾰ̓πόγειᾰ apógeia
Vocative		ᾰ̓πόγειε apógeie	ᾰ̓πόγειον apógeion		ᾰ̓πογείω apogeíō	ᾰ̓πογείω apogeíō		ᾰ̓πόγειοι apógeioi	ᾰ̓πόγειᾰ apógeia
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓πογείως apogeíōs			ᾰ̓πογειότερος apogeióteros			ᾰ̓πογειότᾰτος apogeiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ᾰ̓πόγειον (apógeion)

Descendants

• → Latin: apogēus (see there for further descendants)

Further reading

• “ἀπόγειος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀπόγειος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀπόγειος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)