ἱδρύω

See also: ιδρύω

Ancient Greek

Etymology

Per Schwyzer and Frisk, probably from an unattested noun *ἱδρυ- (*hidru-), a derivative in -ρ- (-r-) (comparing ἕδρα (hédra, “seat”)) of Proto-Indo-European *sed- (“to sit; settle”), also seen in ἕζομαι (hézomai, “to sit”) and ἵζω (hízō, “to sit, seat, place”), with initial ἱ (hi) from analogy with ἵζω (hízō).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.dry̌ː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈdry.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈðry.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈðry.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðri.o/

Verb

ἱδρῡ́ω • (hidrū́ō)

(active voice) to seat, make to sit down
(passive voice) to be seated, sit still
to settle persons in a place
to establish, found, set up

Inflection

Present: ἱδρῡ́ω, ἱδρῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱδρῡ́ω	ἱδρῡ́εις	ἱδρῡ́ει	ἱδρῡ́ετον	ἱδρῡ́ετον	ἱδρῡ́ομεν	ἱδρῡ́ετε	ἱδρῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἱδρῡ́ω	ἱδρῡ́ῃς	ἱδρῡ́ῃ	ἱδρῡ́ητον	ἱδρῡ́ητον	ἱδρῡ́ωμεν	ἱδρῡ́ητε	ἱδρῡ́ωσῐ(ν)
	optative	ἱδρῡ́οιμῐ	ἱδρῡ́οις	ἱδρῡ́οι	ἱδρῡ́οιτον	ἱδρῡοίτην	ἱδρῡ́οιμεν	ἱδρῡ́οιτε	ἱδρῡ́οιεν
	imperative		ἵδρῡε	ἱδρῡέτω	ἱδρῡ́ετον	ἱδρῡέτων		ἱδρῡ́ετε	ἱδρῡόντων
middle/ passive	indicative	ἱδρῡ́ομαι	ἱδρῡ́ῃ, ἱδρῡ́ει	ἱδρῡ́εται	ἱδρῡ́εσθον	ἱδρῡ́εσθον	ἱδρῡόμεθᾰ	ἱδρῡ́εσθε	ἱδρῡ́ονται
	subjunctive	ἱδρῡ́ωμαι	ἱδρῡ́ῃ	ἱδρῡ́ηται	ἱδρῡ́ησθον	ἱδρῡ́ησθον	ἱδρῡώμεθᾰ	ἱδρῡ́ησθε	ἱδρῡ́ωνται
	optative	ἱδρῡοίμην	ἱδρῡ́οιο	ἱδρῡ́οιτο	ἱδρῡ́οισθον	ἱδρῡοίσθην	ἱδρῡοίμεθᾰ	ἱδρῡ́οισθε	ἱδρῡ́οιντο
	imperative		ἱδρῡ́ου	ἱδρῡέσθω	ἱδρῡ́εσθον	ἱδρῡέσθων		ἱδρῡ́εσθε	ἱδρῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἱδρῡ́ειν				ἱδρῡ́εσθαι
participle	m	ἱδρῡ́ων				ἱδρῡόμενος
	f	ἱδρῡ́ουσᾰ				ἱδρῡομένη
	n	ἱδρῦον				ἱδρῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἵδρῡον, ἱδρῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἵδρῡον	ἵδρῡες	ἵδρῡε(ν)	ἱδρῡ́ετον	ἱδρῡέτην	ἱδρῡ́ομεν	ἱδρῡ́ετε	ἵδρῡον
middle/ passive	indicative	ἱδρῡόμην	ἱδρῡ́ου	ἱδρῡ́ετο	ἱδρῡ́εσθον	ἱδρῡέσθην	ἱδρῡόμεθᾰ	ἱδρῡ́εσθε	ἱδρῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἱδρῡ́σω, ἱδρῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱδρῡ́σω	ἱδρῡ́σεις	ἱδρῡ́σει	ἱδρῡ́σετον	ἱδρῡ́σετον	ἱδρῡ́σομεν	ἱδρῡ́σετε	ἱδρῡ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἱδρῡ́σοιμῐ	ἱδρῡ́σοις	ἱδρῡ́σοι	ἱδρῡ́σοιτον	ἱδρῡσοίτην	ἱδρῡ́σοιμεν	ἱδρῡ́σοιτε	ἱδρῡ́σοιεν
middle	indicative	ἱδρῡ́σομαι	ἱδρῡ́σῃ, ἱδρῡ́σει	ἱδρῡ́σεται	ἱδρῡ́σεσθον	ἱδρῡ́σεσθον	ἱδρῡσόμεθᾰ	ἱδρῡ́σεσθε	ἱδρῡ́σονται
middle	optative	ἱδρῡσοίμην	ἱδρῡ́σοιο	ἱδρῡ́σοιτο	ἱδρῡ́σοισθον	ἱδρῡσοίσθην	ἱδρῡσοίμεθᾰ	ἱδρῡ́σοισθε	ἱδρῡ́σοιντο
		active			middle
infinitive		ἱδρῡ́σειν			ἱδρῡ́σεσθαι
participle	m	ἱδρῡ́σων			ἱδρῡσόμενος
	f	ἱδρῡ́σουσᾰ			ἱδρῡσομένη
	n	ἱδρῦσον			ἱδρῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἵδρῡσᾰ, ἱδρῡσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἵδρῡσᾰ	ἵδρῡσᾰς	ἵδρῡσε(ν)	ἱδρῡ́σᾰτον	ἱδρῡσᾰ́την	ἱδρῡ́σᾰμεν	ἱδρῡ́σᾰτε	ἵδρῡσᾰν
	subjunctive	ἱδρῡ́σω	ἱδρῡ́σῃς	ἱδρῡ́σῃ	ἱδρῡ́σητον	ἱδρῡ́σητον	ἱδρῡ́σωμεν	ἱδρῡ́σητε	ἱδρῡ́σωσῐ(ν)
	optative	ἱδρῡ́σαιμῐ	ἱδρῡ́σειᾰς, ἱδρῡ́σαις	ἱδρῡ́σειε(ν), ἱδρῡ́σαι	ἱδρῡ́σαιτον	ἱδρῡσαίτην	ἱδρῡ́σαιμεν	ἱδρῡ́σαιτε	ἱδρῡ́σειᾰν, ἱδρῡ́σαιεν
	imperative		ἵδρῡσον	ἱδρῡσᾰ́τω	ἱδρῡ́σᾰτον	ἱδρῡσᾰ́των		ἱδρῡ́σᾰτε	ἱδρῡσᾰ́ντων
middle	indicative	ἱδρῡσᾰ́μην	ἱδρῡ́σω	ἱδρῡ́σᾰτο	ἱδρῡ́σᾰσθον	ἱδρῡσᾰ́σθην	ἱδρῡσᾰ́μεθᾰ	ἱδρῡ́σᾰσθε	ἱδρῡ́σᾰντο
	subjunctive	ἱδρῡ́σωμαι	ἱδρῡ́σῃ	ἱδρῡ́σηται	ἱδρῡ́σησθον	ἱδρῡ́σησθον	ἱδρῡσώμεθᾰ	ἱδρῡ́σησθε	ἱδρῡ́σωνται
	optative	ἱδρῡσαίμην	ἱδρῡ́σαιο	ἱδρῡ́σαιτο	ἱδρῡ́σαισθον	ἱδρῡσαίσθην	ἱδρῡσαίμεθᾰ	ἱδρῡ́σαισθε	ἱδρῡ́σαιντο
	imperative		ἵδρῡσαι	ἱδρῡσᾰ́σθω	ἱδρῡ́σᾰσθον	ἱδρῡσᾰ́σθων		ἱδρῡ́σᾰσθε	ἱδρῡσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἱδρῦσαι			ἱδρῡ́σᾰσθαι
participle	m	ἱδρῡ́σᾱς			ἱδρῡσᾰ́μενος
	f	ἱδρῡ́σᾱσᾰ			ἱδρῡσᾰμένη
	n	ἱδρῦσᾰν			ἱδρῡσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἵδρῡκᾰ, ἵδρῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἵδρῡκᾰ	ἵδρῡκᾰς	ἵδρῡκε(ν)	ἱδρῡ́κᾰτον	ἱδρῡ́κᾰτον	ἱδρῡ́κᾰμεν	ἱδρῡ́κᾰτε	ἱδρῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἱδρῡ́κω	ἱδρῡ́κῃς	ἱδρῡ́κῃ	ἱδρῡ́κητον	ἱδρῡ́κητον	ἱδρῡ́κωμεν	ἱδρῡ́κητε	ἱδρῡ́κωσῐ(ν)
	optative	ἱδρῡ́κοιμῐ, ἱδρῡκοίην	ἱδρῡ́κοις, ἱδρῡκοίης	ἱδρῡ́κοι, ἱδρῡκοίη	ἱδρῡ́κοιτον	ἱδρῡκοίτην	ἱδρῡ́κοιμεν	ἱδρῡ́κοιτε	ἱδρῡ́κοιεν
	imperative		ἵδρῡκε	ἱδρῡκέτω	ἱδρῡ́κετον	ἱδρῡκέτων		ἱδρῡ́κετε	ἱδρῡκόντων
middle/ passive	indicative	ἵδρῡμαι	ἵδρῡσαι	ἵδρῡται	ἵδρῡσθον	ἵδρῡσθον	ἱδρῡ́μεθᾰ	ἵδρῡσθε	ἵδρῡνται
	subjunctive	ἱδρῡμένος ὦ	ἱδρῡμένος ᾖς	ἱδρῡμένος ᾖ	ἱδρῡμένω ἦτον	ἱδρῡμένω ἦτον	ἱδρῡμένοι ὦμεν	ἱδρῡμένοι ἦτε	ἱδρῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἱδρῡμένος εἴην	ἱδρῡμένος εἴης	ἱδρῡμένος εἴη	ἱδρῡμένω εἴητον/εἶτον	ἱδρῡμένω εἰήτην/εἴτην	ἱδρῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἱδρῡμένοι εἴητε/εἶτε	ἱδρῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἵδρῡσο	ἱδρῡ́σθω	ἵδρῡσθον	ἱδρῡ́σθων		ἵδρῡσθε	ἱδρῡ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἱδρῡκέναι				ἱδρῦσθαι
participle	m	ἱδρῡκώς				ἱδρῡμένος
	f	ἱδρῡκυῖᾰ				ἱδρῡμένη
	n	ἱδρῡκός				ἱδρῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἵδρῡμᾰ (hídrūma)
ἵδρῡσῐς (hídrūsis)
κᾰθῐδρῡ́ω (kathidrū́ō)

Descendants

Greek: ιδρύω (idrýo)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἱδρύω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 578