ἱερογλυφικός

Ancient Greek

Etymology

From ἱερόγλῠφος (hierógluphos, “carver of hieroglyphics”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.e.ro.ɡly.pʰi.kós/ → /i.e.ro.ɣly.ɸiˈkos/ → /i.e.ro.ɣli.fiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.e.ro.ɡly.pʰi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.e.ro.ɡly.pʰiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.e.ro.ɣly.ɸiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.e.ro.ɣly.fiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.e.ro.ɣli.fiˈkos/

Adjective

ἱερογλῠφῐκός • (hierogluphikós) m (feminine ἱερογλῠφῐκή, neuter ἱερογλῠφῐκόν); first/second declension

1. hieroglyphic, pertaining to hieroglyphs

Inflection

First and second declension of ἱερογλῠφῐκός; ἱερογλῠφῐκή; ἱερογλῠφῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἱερογλῠφῐκός hierogluphikós	ἱερογλῠφῐκή hierogluphikḗ	ἱερογλῠφῐκόν hierogluphikón		ἱερογλῠφῐκώ hierogluphikṓ	ἱερογλῠφῐκᾱ́ hierogluphikā́	ἱερογλῠφῐκώ hierogluphikṓ		ἱερογλῠφῐκοί hierogluphikoí	ἱερογλῠφῐκαί hierogluphikaí	ἱερογλῠφῐκᾰ́ hierogluphiká
Genitive		ἱερογλῠφῐκοῦ hierogluphikoû	ἱερογλῠφῐκῆς hierogluphikês	ἱερογλῠφῐκοῦ hierogluphikoû		ἱερογλῠφῐκοῖν hierogluphikoîn	ἱερογλῠφῐκαῖν hierogluphikaîn	ἱερογλῠφῐκοῖν hierogluphikoîn		ἱερογλῠφῐκῶν hierogluphikôn	ἱερογλῠφῐκῶν hierogluphikôn	ἱερογλῠφῐκῶν hierogluphikôn
Dative		ἱερογλῠφῐκῷ hierogluphikôi	ἱερογλῠφῐκῇ hierogluphikêi	ἱερογλῠφῐκῷ hierogluphikôi		ἱερογλῠφῐκοῖν hierogluphikoîn	ἱερογλῠφῐκαῖν hierogluphikaîn	ἱερογλῠφῐκοῖν hierogluphikoîn		ἱερογλῠφῐκοῖς hierogluphikoîs	ἱερογλῠφῐκαῖς hierogluphikaîs	ἱερογλῠφῐκοῖς hierogluphikoîs
Accusative		ἱερογλῠφῐκόν hierogluphikón	ἱερογλῠφῐκήν hierogluphikḗn	ἱερογλῠφῐκόν hierogluphikón		ἱερογλῠφῐκώ hierogluphikṓ	ἱερογλῠφῐκᾱ́ hierogluphikā́	ἱερογλῠφῐκώ hierogluphikṓ		ἱερογλῠφῐκούς hierogluphikoús	ἱερογλῠφῐκᾱ́ς hierogluphikā́s	ἱερογλῠφῐκᾰ́ hierogluphiká
Vocative		ἱερογλῠφῐκέ hierogluphiké	ἱερογλῠφῐκή hierogluphikḗ	ἱερογλῠφῐκόν hierogluphikón		ἱερογλῠφῐκώ hierogluphikṓ	ἱερογλῠφῐκᾱ́ hierogluphikā́	ἱερογλῠφῐκώ hierogluphikṓ		ἱερογλῠφῐκοί hierogluphikoí	ἱερογλῠφῐκαί hierogluphikaí	ἱερογλῠφῐκᾰ́ hierogluphiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἱερογλῠφῐκῶς hierogluphikôs				ἱερογλῠφῐκώτερος hierogluphikṓteros				ἱερογλῠφῐκώτᾰτος hierogluphikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: hieroglyphic
• → Italian: geroglifico
• → Old Ruthenian: гїєроґлѵ́фікъ (hijeroglífik)

Further reading

• “ἱερογλυφικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἱερογλυφικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette